Zilverkaars (Cimicifuga simplex)

Een nieuwe naam voor de zilverkaars

De zilverkaars Cimicifuga simplex heeft een andere naam gekregen: Actaea simplex. Maar bij de meeste kwekerijen wordt de plant nog onder de 'oude' naam aangeboden; daarom wordt deze in de Plantenindex ook zo genoemd.

Wanneer bloeit de Cimicifuga simplex?

De Cimicifuga simplex komt uit Oost-Azië. Dit is waarschijnlijk de meest bekende zilverkaars, hetgeen vermoedelijk mede te danken is aan de late bloeiperiode. De bloei komt vaak pas eind september goed op gang. Dit combineert goed met struiken met een mooie herfstkleur. De witte bloemen zijn dan aanwezig in overhangende, vrij dikke aren. De planten worden meestal niet hoger dan anderhalve meter.

Hoe groeit de Cimicifuga simplex?

Cimicifuga is een geslacht van vrij hoge vaste planten met decoratief blad. Ze gedijen het best in de halfschaduw. In het najaar produceert deze plant kleine witte bloemen die in lange aren of pluimachtig vertakte trossen zijn verzameld. Ze geuren heerlijk en kunnen wel een halve meter lang worden. Ze steken dan schitterend af tegen een donkere achtergrond. Opmerkelijk is dat delen van de bloemen al direct na het openen afvallen. Andere onderdelen van de bloemen zijn vrijwel volledig afwezig. Desondanks blijft het geheel bepaald indrukwekkend.

Welke soorten zilverkaars zijn er?

Er zijn in totaal slechts 10 soorten bekend. De naam Cimicifuga dankt deze plant aan de soort foetidus, die in de achttiende eeuw werd gemalen en gestopt in matrassen en kussens om luizen (cimicis) te verjagen (fuga).

Hoe verzorg ik de Cimicifuga simplex?

Zilverkaarsen groeien graag in humusrijke, voldoende vochtige grond. Halfbeschaduwde standplaatsen hebben de voorkeur. Geef de Cimicifuga simplex in het eerste seizoen regelmatig water. Het duurt meestal enkele jaren voordat deze planten zich goed hebben ontwikkeld. Men moet echt wat geduld hebben. Jaarlijks wat bladcompost rond de planten strooien helpt. In droge zomers (extra) water geven is noodzakelijk, want anders kunnen de bladeren verdorren en kan de bloei achterwege blijven.

Kenmerken: