Designer Diego Faivre: 'Mijn werk is niet perfect, het heeft een andere kracht'

CV Diego Faivre

Instagram: @pekin_roasted_duck

Play-Doh

Het gaat Diego Faivre vooral om het maakproces en om de timing daarvan. Het eindresultaat is minder belangrijk. Hij houdt exact bij hoe lang hij aan iets werkt. Elke minuut moet een euro opbrengen. En door lekker snel te werken, creëert hij betaalbaar design. 'Ik wil dat veel mensen het kunnen betalen.' Toen hij in 2018 afstudeerde aan de Design Academy Eindhoven, was zijn presentatie Minute Manufacturing op de tentoonstelling een rommelige en kleurrijke werkplaats. Daar was Diego in actie te zien, tussen allerlei afvalmateriaal en tamelijk krakkemikkige bouwsels. Ter camouflage van zijn haastige constructies en voor de vrolijkheid, bedekte hij alles met een laagje gekleurde speelklei, Play-Doh. 'Ik ben door die actie eigenlijk net zo veel een performer geworden als designer,' zegt hij. Maar: 'Ik ben ook nogal onhandig.' Het woord onhandig valt nogal eens tijdens het gesprek in de tuin van zijn nieuwe werkplaats op het mooie Prinseneiland in Amsterdam. Het is duidelijk dat deze relaxte Fransman een buitenbeentje is aan het designfront. 'Op de academie waren niet alle docenten even enthousiast over mijn werk. Ik moest vooral mijn maakproces duidelijk laten zien. Mede daardoor is de performance een essentieel onderdeel geworden.'

Tegen de liefdeloosheid

Het Minute Manufacturing is enerzijds een aanklacht tegen de liefdeloze massaproductie, waarbij het adagium tijd is geld alles bepaalt. Maar hoewel Diego daar serieus over is, hij is geen wereldverbeteraar. 'Het moet vooral ook leuk blijven en snel gaan.' Zijn fascinatie voor de klok kreeg vorm tijdens een baantje in een Franse meubelfabriek, maar komt tevens voort uit zijn opvoeding, zo blijkt. Diego groeide op in een dorpje dicht bij Poitiers, in een gezin waar creativiteit eigenlijk geen rol speelde. Efficiency daarentegen was aan de orde van de dag. 'Ik heb het van mijn vader. Die is altijd met tijd bezig en met efficiency. Had mijn moeder met veel liefde en aandacht een lekkere tomatentaart gemaakt, ging mijn vader die zo snel mogelijk namaken. In veel minder minuten en ook minder lekker.' Dat die hebbelijkheid van zijn vader nu is vertaald in Diego's designproject, is wel een dingetje. 'Mijn pa vindt dat nog steeds niet erg leuk. Ik pest hem er vaak mee.'

Het begon allemaal als een gimmick en ook 'om te stoppen met roken'. 'In het derde jaar van de academie ging ik in de pauze niet roken, maar snelle dingetjes maken in de werkplaats. Bijvoorbeeld een tafeltje in veertien minuten.' Toen een docent dat wilde kopen, was de prijs van € 14 snel bepaald.

Zijn performance in Eindhoven leverde Diego diverse uitnodigingen op om elders 'op te treden'. '2019 was een druk jaar. Ik was op het London Design Festival, de Paris Design Week en ik heb in Wenen zitten werken in een groot trappenhuis tijdens de Vienna Design week.' Ook op Design Miami/Basel mocht hij z'n werk laten zien, maar die beurs was net iets te chic voor een rommelige performance. 'Ik kan er niet overal een troep van maken.'

Vrij naar Sottsass

Zijn werk maakt veel reacties los, met name positieve. 'Mensen worden er over het algemeen blij van. Ze worden nieuwsgierig, stellen vragen. De een wordt aangetrokken door de kleurrijke chaos, de ander door het tijd-is-geld-element en de volgende vindt het vooral tof dat ik alleen werk met afvalmateriaal.' Hij houdt ervan om tegengestelden met elkaar te mengen. Zo is de speelsheid van zijn werk wel degelijk gebaseerd op een diepere ondergrond en zijn blik op de maatschappij. Felle kleuren en patronen zijn een vast onderdeel geworden van Diego's werk. 'Ik houd erg van kleur. Je wordt er vrolijk van.' Met de plasticineklei verpakt hij allerlei objecten in gekleurde lagen en patronen, die niet toevallig herinneren aan het werk van de Memphis-groep, waaronder dat van Ettore Sottsass, een van Diego's helden. Zelfgemaakte objecten, maar ook bestaande zaken als kleine meubels, vazen en stekkerdozen heeft hij op die manier opgevrolijkt. 'Ik zoek telkens weer wat anders. Soms koop ik spullen uit faillissementsveilingen. Maar het meeste komt uit de kringloop en ook wel van de straat.'

LEES OOK
Interview met topdesigner Patrick Jouin: 'Alleen maar iets ontwerpen en dan je ogen sluiten voor de gevolgen is niet meer mogelijk'

Therapeutisch kleien

Het grootste deel van zijn tuin wordt in beslag genomen door een enorme berg hout. 'Dat lag gewoon langs de straat. Een oude vloer waarschijnlijk. Daar heb ik wel even een busje voor moeten huren.' Ook in het klein is Diego's werk aanstekelijk, vooral zijn met klei beklede gebruiksvoorwerpen. Hij gebruikte en timede daarvoor allerlei objecten uit zijn kamer, zoals een theezakje (4 minuten), een scheermes (8 minuten) of neusspray (9 minuten), lippenbalsem (4 minuten) en een elektrische tandenborstel (9 minuten). Alles onder de gekleurde klei, lijkt zijn motto. De buitenwereld wordt er vrolijk van, maar geldt dat ook voor hemzelf? 'Het werkt voor mij ook wel therapeutisch: gewoon doen, niet zo veel nadenken. Of ik er echt gelukkig van wordt, weet ik niet zo goed.' Hij lacht erbij, dat wel. Hij noemt zichzelf een dromer en een poëet.

In opdracht 'diegoficeren'

Met zijn ontwapenende en spontane manier van werken heeft Diego inmiddels behoorlijk naam gemaakt. Hij verkoopt zijn werk via winkels en galeries en exposeert op tentoonstellingen. In opdracht maakte hij onlangs een serie objecten, de YouTube Changers Awards voor uitzonderlijke youtubers. 'Het is mysterieus hoe mensen mij weten te vinden. Uit de hele wereld krijg ik reacties, behalve uit Frankrijk en Nederland.' Zijn prijzen zijn nog steeds gebaseerd op het aantal minuten werk dat ermee gemoeid is, maar zijn werk is wel iets minder eenvoudig geworden en soms ook groter. Het allerduurste stuk tot nu toe was een grote kast, helemaal bekleed met gekleurde klei, à € 2407. Maar hij snijdt ook mollige stoel- en kastvormen uit piepschuim, die hij aflakt in een hoogglans kleur. Diego werkt daarnaast samen met kunstenaar Hugo Béhérégaray, wiens lampvormen hij bekleedt met klei. Met ateliergenoot Pierre Castignola gaat hij tijdens de komende Vienna Design Week een instant noodlebar creëren. Het komt overigens ook voor dat hij in opdracht een object van een klant 'diegoficeert' in een gewenst aantal minuten. 'Binnenkort ga ik een heel interieur onder handen nemen. De opdrachtgeefster houdt van mijn werk, dus het mag allemaal wel een beetje gammel en onhandig in elkaar zitten.'

Buitenspelen

Diego's speelsheid is grenzeloos en strekte zich ook al eens uit tot op straat, in Madrid. Hij pleegde daarbij kleine interventies in het straatbeeld, zoals het schoonwassen van straat-tegels, muren en prullenbakken. Volgens hem was het proces maximaal 25 procent filosofisch en 40 procent kinderlijk. Maar dat was vier jaar geleden. Inmiddels maakt hij echte producten, zoals de gebakken eieren uit speelklei voor Post Modern, en loopt hij met plannen om een € 9,99-winkel te beginnen. Als kritisch commentaar op de beroemde dollarstores in Amerika. 'Die verkopen ook verpakt voedsel. Door hun monopoliepositie gaat de lokale middenstand ten onder. Daardoor is er in arme wijken steeds minder vers voedsel verkrijgbaar.' Diego's eigen € 9,99-winkel wordt een tijdelijk project, in het centrum van Amsterdam, zijn nieuwe standplaats. 'Het is wel fijn om de Eindhovense designbubbel te verlaten. Amsterdam is diverser.' Diego is ook eigenlijk geen 100% designer. 'Ik bereik inmiddels een andere groep mensen van buiten de designscene. Mijn werk is niet perfect of bijzonder duurzaam, het heeft een andere kracht, het is emotioneler. Ik heb een eigen niche gevonden.'

Je las een artikel van het magazine 'Feeling Wonen'. Op zoek naar meer inspiratie over design, interieur, kunst en ontwerpers? Bekijk de pagina van Feeling Wonen.