Alpenkrukje
Bij de kringloop zag ik dit alpenkrukje staan. Zo noem ik het althans, ik heb geen idee of het ook daadwerkelijk een alpenkrukje is, maar ik zie wel voor me dat er één of andere boer in een idyllisch alpenlandschap zijn koe op dit ding heeft zitten melken. Met de hand. Zodra mijn fantasie aan de haal gaat met een object, betekent dat meestal dat het mee naar huis gaat. Zo ook in dit geval. Allereerst schroefde ik die gekke, niet originele metalen staven van het tafeltje af. Ik vermoed dat de voormalige eigenaar die erop schroefde om het tafeltje stabieler te maken. Hij had ook gewoon de schroeven waarmee het ding in elkaar zit aan kunnen draaien, maar waarom makkelijk doen als het moeilijk kan? Dat is immers ook mijn levensmotto, zoals je hierna zal ontdekken.
Oeps!
De schroefgaten maakte ik dicht met houtplamuur. Dat doe je eenvoudig door wat flexibele houtvuller in de gaten te spuiten. Dikke tip: op de website van Alabastine staat hoe je dat netjes doet. Zodra de vuller droog is, schuur je het oppervlak glad en kan je het geheel overschilderen. Tot dat moment verliep alles nog gladjes. Maar toen maakte ik de kardinale fout om direct, op het kale geschuurde hout, rode verf op terpentinebasis uit een koopjeshoek te smeren. Ik zal een lang verhaal kort maken, dat is op meerdere vlakken een Zeer Slecht Idee. De verf dekte voor geen meter, droogde voor geen meter en zo traag als het droogde, zoveel stofpluizen trok het aan. Je kunt je voorstellen hoe dat eruit zag. Dus schuurde ik het tafeltje weer kaal om het alsnog te gronden. En er dezelfde rode verf op aan te brengen. Met hetzelfde, weliswaar gedekte, maar alsnog tranentrekkende resultaat. Waardoor ik ook die verflaag af moest schuren.
4x belangrijke les
Ik besloot dat het tijd werd om goede, dekkende verf te kopen. Op waterbasis en niet uit een koopjeshoek. If you pay peanuts, you get monkeys is immers het Engels spreekwoord. Bij de verfmengbalie zei de dame die me hielp: "Och meid, ben je met rode verf bezig? Dat is een rotkleur om te verwerken." Ik voelde me direct iets beter over de uitvoer van dit rampzalig verlopende project, al was een groot deel daarvan nog steeds te wijten aan mijn ongeduld.
Nu jij je zo geduldig door dit verhaal heen gewerkt, zal ik bij de pointe van mijn verhaal komen. Ten eerste: een kitsch object geeft een onverwachte twist aan een modern interieur. Zoals peper een maaltijd bite geeft. Val er gerust voor in de kringloop. Ik vind al jaren dat kitsch een onverdiend negatieve bijklank heeft. Ten tweede: gebruik geen rode verf op terpentinebasis uit de koopjeshoek om een nieuw object nieuw leven in te blazen. Drie: kaal hout met dichtgeplamuurde gaten heeft een laag grondverf nodig. En vier: dit is echt meer een tafeltje dan een krukje. Dus tenzij die boer heel lang was, of zijn koe heel groot, zal hij hem eerder gebruikt hebben om zijn alpenhoedje op neer te leggen. En natuurlijk een grote kan verse alpenmelk.
Oh Marie!
Marlous Snijder heeft een neus voor kringloopschatten. Wat een ander weg doet, is voor haar een bron van inspiratie. Op vtwonen.be/oh-marie deelt ze haar recente vondsten én hoe je ze integreert in je interieur. En beloofd: het zijn kringloopschatten die iedereen vinden kan. Anders is de lol er al gauw af natuurlijk. Marlous is hoofdredacteur van Oh Marie!, de tegendraadse blog voor de creatieve geest. Op haar blog vind je wekelijks inspiratie op het gebied van styling, vintage, fotografie en lifestyle, geleverd door Marlous in samenwerking met stylisten, fotografen, illustratoren en ontwerpers.
Bron: Tekst en fotografie Marlous Snijder
