Binnenkijken in een gesplitst Rijksmonument dat werd gebouwd als klein ziekenhuis: 'Weinig ruimte dwingt je tot creatief denken'

De wereld is haar speelveld, vertelt Irene. Haar studio heeft klanten in Europa, Canada en Amerika en een vestiging in Italië. En dankzij het eerdere werk van Coen, het boren van olieputten, woonde ze achtereenvolgens in Mexico, Denemarken, Schotland en opnieuw Mexico. 'Daar hadden we een huis van zeshonderd vierkante meter en vier man personeel', vertelt ze. 'Toen we vorig jaar naar Nederland verhuisden, hebben we onze spullen aan hun families gegeven.

Daarmee konden we een verschil maken voor hen, daar zijn we zo blij mee.' Alleen de essentiële meubels reisden mee overzee, want het huis dat het stel had gekocht was zes keer kleiner. 'Een bewuste keuze. Een groot huis betekent namelijk meer onderhoud, opruimen, schoonmaken, grasmaaien. Door ziekte beseften we dat tijd kostbaar is. En die tijd wil ik besteden aan dingen die er echt toe doen.'

“Ik zoek altijd naar een ijkpunt waar ik alles omheen kies”

Zonder keuken

Irene en Coen zagen hun nieuwe woonplek pas toen de verbouwing al volop gaande was. 'We hebben het huis blind gekocht. Ik zag volop potentie in de foto's op Funda, de Betuwe is mooi en centraal gelegen, en de stad Buren is fantastisch, zo mooi. Het voelde helemaal goed. We wilden graag een schuur waarin we lekker met onze handen kunnen werken; díe hebben we niet, maar wel de bakker en slager in de buurt die ook op ons wensenlijstje stonden.' Het huis, de helft van een gesplitst Rijksmonument dat in 1711 werd gebouwd als klein ziekenhuis, was er slecht aan toe. 'Niets was onder­houden, er was niet eens een keuken. Dus alles is gestript en opnieuw opgebouwd. Maar dat vind ik juist leuk, ik zou nooit een huis kopen dat af is. Authentieke elementen heeft het niet meer, behalve de balken­plafonds en de voordeur. De buren hebben nog de lage brede voordeur waardoor patiënten op brancards naar binnen werden gedragen, bij ons liepen de mensen zelf weer naar buiten.'

LEES OOK
5x binnenkijken in een monumentaal pand

Iedere centimeter benut

'Ik ben heel netjes van mezelf', zegt Irene. 'Ik houd van opgeruimd en wil nergens rommel, prullaria en foto's zien. Mijn hoofd staat altijd aan en als creatief krijg ik al prikkels genoeg, dus in mijn huis wil ik graag rust.' Voldoende opbergplek was dan ook een prioriteit voor de interieurspecialist. 'De loze ruimte onder de trap, boven het plafond in de badkamer: iedere centimeter is benut. We hebben inbouwkasten gemaakt, een kleine bijkeuken gerealiseerd voor de wasmachine, stofzuiger, jassen en schoenen, en een opslagkamertje achter de trap bedacht voor kleding en spullen als kerstversiering. Weinig ruimte dwingt je tot creatief denken en efficiënt inruimen.'

Hoppa, alles grijs

'Ik zoek altijd naar een ijkpunt waar ik alles omheen kies', vertelt Irene over haar aanpak van interieurontwerpen. In haar eigen huis werd dat de eikenhouten vloer. Het hout is herhaald in de keuken, kasten en het kozijn dat de woonkamer scheidt van de eetkamer. Ze vult de houttinten aan met Ral 9002. 'Dat is een grijstint die warmer is dan wit. Ik ben niet van een wand kleuren of behangen, dus is alles ermee geverfd: muren, plafonds, plinten, kozijnen. Als een statement, hoppa. Best spannend. Het was héél grijs toen er nog geen spullen stonden, maar eenmaal ingericht voelde het als een warme jas.' In deze rustige basis komen spullen optimaal tot hun recht. 'Ik houd van spullen die lang meegaan, omdat ze tijdloos en van goede kwaliteit zijn. Bonuspunten als je ze niet overal ziet. Daarom houd ik van design; design maakt het makkelijk om je te onderscheiden. Je hoeft er geen moeite voor te doen om uniek te zijn.' Behalve de bank en een broodtrommel van Coens tante zijn alle spullen, ook de designklassiekers, nieuw: 'Lekker fris en schoon'. Wat opvalt zijn de vriendelijke, vaak ronde vormgeving en aaibare materialen; van de plofbank tot het handgemaakte bed, zachtheid loopt als een rode draad door het huis. 'Dat klopt wel, ja. We zitten in een periode van ons leven dat we behoefte hebben aan warmte.'

LEES OOK
Grijs? Zo doe je dat!

Droomschuur

Irene en Coen keren regelmatig terug naar Mexico, en logeren daar in de gemeenschap van hun voormalig personeel. 'We hebben als NGO een koffiebranderij opgezet, zodat de families niet meer hoeven te werken voor iemand, maar zelfvoorzienend kunnen worden.' Mexico-Stad was de laatste van een lange reeks buitenlandse woonplekken: 'We zijn in tien jaar veertien keer verhuisd. Een vriendin zei onlangs half voor de grap: 'Zo, jullie huis is af, waar ga je nu heen?'. We blijven hier, in Buren. Flip is hier zó gelukkig, en wij zijn dat ook. Maar als iemand vandaag het huis graag wil kopen, kan dat. Want we hebben altijd zin in een nieuw project, en dromen nog steeds van die schuur.'

“Alles is gestript en opnieuw opgebouwd, maar dat vind ik juist leuk”

Shop de stijl

Moustache Bold Kruk CremeBij Groen+Akker

€ 380,00

Bekijk

Eleonora Aime BistrotafelBij Eijerkamp

€ 499,00

Bekijk

WOOOD salontafel Benji - Marmerlook - Zwart - 40x60x60Bij vtwonen shop

€ 199,00

Bekijk

OOK EEN PROJECT STARTEN?
Kijk bij het vtwonen college en start je online cursus!

Bron: vtwonen 03-2024 | productie Insidehomepage | styling Esther Loonstijn | fotografie Louis Lemaire | tekst Monique van der Pauw