ambacht

Ontdek het ambacht: kleur kunstenaar

 
beeld vtwonen
 
Leestijd 3 minuten

Of de inspiratie nu van een Keniaans eiland komt of van een plastic thermoskan: de prachtige verfkleuren die Frank Visser bedenkt zijn one-of-a-kind. Maar daar gaat het de tintentovenaar niet om. 'Met mijn kleuren wil ik verhalen vertellen.'

Lees verder onder de advertentie

Maker Frank Visser (ijmcolour.nl)
Werkplaats Voormalige ijsfabriek van 240 m² in Amsterdam-Zuid
Techniek Fotograferen, tekenen, schilderen, collages maken, setdesign, kleur mengen
Favoriete gereedschap 'Mijn schaar. Soms zit ik midden in een creatief proces en denk ik: dit moet kapót. Meestal blijkt daarna dat ik net de mooiste dingen uit het papier of textiel heb overgehouden.'

beeld vtwonen
‘Ik werk graag met matte tinten, die ogen aardser. Hoewel sommige kleuren doodslaan als ze mat zijn, zoals bepaalde blauwtinten. Met een glimmertje zoals in acrylverf op oliebasis, komen ze tot leven. Petrol is een goed voorbeeld.’

Visuel Storyteller

Een dikke vette lichtroze klodder verf druipt van de muur naast de voordeur. Alsof vandalen vannacht een pot verf tegen de stenen hebben gegooid. Geen zorg, de klodder is van hout. In hoofdletters is er IJM Colour uitgezaagd: we zitten goed. Dit pand vlak bij het Olympisch Stadion in Amsterdam-Zuid is in 1938 gebouwd als ijsfabriek, die blokken ijs produceerde voor viswinkels, slagers en horeca. Ook was het nog even een kerk, maar nu is de studio van Frank Visser er gevestigd. Je kunt niet in één woord omschrijven wat Frank doet: hij maakt boeken en beursstands, doet styling voor (mode)reportages en campagnes en ontwerpt sets, voor commerciële klanten maar ook voor woonbladen als Linda, Vogue Living, Elle Decor, Milk en Grazia Casa. 'Visual storyteller' staat er op zijn site. 'Ach, het beestje moet een naam hebben', zegt hij lachend terwijl hij opendoet.

Lees verder onder de advertentie

Ik ben van: eerst kleur, dan vorm

Wonderbaarlijk decor

Hij deelt het royale pand met modestylist Clyde Semmoh, die er een kamer heeft, en foodstylist Marlein Overakker. Haar domein is de bomvolle keuken, waar Frank koffiezet. De studio zelf is een enorme rechthoekige ruimte van wel 150 m2. Waar het oog meteen op valt, zijn de muurschilderingen. Vlakken in allerlei vormen, dikke strepen, dunne lijnen, overal zit kleur – alsof de muren van plint tot plafond beplakt zijn met stroken vloeipapier, zoals knutselwerkjes op school. Hoewel dit verre van knutselen is en zeker geen vloeipapier, maar verf van eigen label. Het wonderbaarlijke decor is te danken aan Franks unieke, geraffineerde gevoel voor kleur. 'Alle muren waren zwart toen ik hier voor het eerst binnenkwam', vertelt hij. 'In eerste instantie wilde ik alles wit verven én wit houden, maar dat is niet gelukt, haha.'

Ik houd van uitgesproken kleuren die afgezwakt zijn. Enkel bonte kleuren oogt lelijk, beige-greige is weer zo Belgisch en van een Scandinavisch palet krijg ik de rillingen.
‘Als iemand zegt: ik houd het wit, want anders krijg ik spijt, denk ik: wit begint al saai, daar krijg je sowieso spijt van. Niet dat ik anti-wit ben, maar een witte muur met een bank ervoor is gewoon een veel te groot contrast. Dat wordt geen eenheid. Met kleur kun je het bij elkaar trekken.’
Lees verder onder de advertentie
‘Ik gebruik de muren van de studio als proeftuin voor mijn kleuren. Maar ook om kwasten op af te vegen als ik klaar ben. Er is namelijk niets vervelender dan kwasten schoonspoelen. En dan kunnen er zomaar interessante dingen gebeuren.’

“Kleur is een tool om een verhaal duidelijk te maken”

Zo cruciaal als koffie

De hamvraag is natuurlijk: hoe bedenkt iemand kleuren? Frank, resoluut: 'Ik bedenk geen kleuren, maar verhalen. De reizen en sets die ik maak – een combinatie van echte en gecreëerde werelden – inspireren me tot nieuwe collecties kleuren. Ik fotografeer me suf en maak daar beeldcollages van. Uit zo'n collage probeer ik acht, negen kleuren te halen die ik essentieel vind. Niet te veel. Belangrijk is dat ze samen een mooi palet vormen, waardoor een ritme ontstaat dat mij aanspreekt. Dat geeft diepte en schaduwwerking. Verf is makkelijk, dat vind ik er zo tof aan. Je kunt er op een eenvoudige manier een ruimte mee veranderen.'

‘Ik ben niet geïnteresseerd in het bedenken van de ultieme kleur groen of blauw, het is veel spannender om te ontdekken wat ze met elkaar doen. Zo ontstaan weer nieuwe verhalen. In mijn hoofd reis ik op die manier van de ene plek naar de andere. Heel associatief. Ik zie geen kleur, maar Noord-China.’
Lees verder onder de advertentie
Mijn lievelingskleur is militair groen. Dat is klassiek, chic en combineert goed met andere tinten. Donkerblauw, felgeel. Het kan er allemaal naast.
Niks Kus, Blos of Paardenbloem, de kleuren van Frank hebben veel exotischer, zelfbedachte namen als Abiquia, Espadrille, Poeki en Ya-de. ‘Ik ben nu bezig met een nieuwe kleurcollectie die gebaseerd is op een reis naar Iran. Die geef ik de namen van Iraanse zangeressen omdat vrouwen daar niet in het openbaar mogen zingen. Dat is zo belachelijk dat ik die namen dan weer grappig vind. Waar IJM vandaan komt? Ik zat eerst in IJmuiden.’

3x typisch Frank

  1. Als Frank bezig is met het mengen van kleuren, gooit hij alles door elkaar. 'Acrylverf, kleurpasta's, plakkaatverf, pigment. Het is net koken: beetje van dit, beetje van dat erbij. Vervolgens smeer ik het op een papiertje en laat het drogen.'

  2. Kwaliteit staat altijd voorop. 'Ik werk samen met een klein familiebedrijf in Den Haag. Hen gaat het niet om het verhalende of romantische, zij letten puur op kwaliteit. Het is verbazingwekkend wat ze kunnen. Als zij klaar zijn, sturen ze me als tester een emmer van drie kilo. Dat is het spannendste moment: dan zie ik of de kleur geslaagd is.'

  3. Frank is niet makkelijk onder één noemer te vangen: van boeken en beursstands tot styling voor (mode)reportages en campagnes: Frank doet het allemaal – en met plezier.

Lees verder onder de advertentie

Bron: vtwonen 10-2019 | Fotografie Ernie Enkelaar | Tekst Bartjan Bouman