Ontdek het ambacht: handgeknoopte wandkleden
Als een komeet belandde Milla Novo amper twee jaar geleden in de woonwereld. Toen presenteerde ze voor het eerst haar met de handgeknoopte wandkleden in Milaan, en sindsdien heeft de telefoon niet stilgestaan. ‘Creativiteit heeft altijd in me gezeten en nu komt het eruit.’
Maker Milla Novo (millanovo.com)
Werkplaats Atelierloft van 200 m² in voormalig klooster in Bennebroek
Techniek Knopen
Favoriete gereedschap ‘De gouden schaar waarmee ik alles knip, my precious!’
Van stewardess naar de designbeurs in Milaan
Tot twee jaar geleden was Milla Novo stewardess, maar nu doet ze wat haar hart werkelijk begeert: wandkleden maken. Of beter gezegd: wandkleden knopen. Want Milla macrameet. Nee, niet op een stoffige jaren zeventig manier, maar groots en meeslepend. Met zwart draad, of zacht glanzend zilver of goud. Macrameeën nieuwe stijl is het, maar zeg dat liever niet hardop. ‘Ik haat die term. Ik knóóp mijn kleden.’ Haar monumentale werk is net zo intrigerend als haar naam, hoewel ze er gewoon mee geboren is, als dochter van Chileense ouders.
Populaire handgeknoopte wandkleden
Milla’s handgeknoopte wandkleden zijn zo aansprekend en vernieuwend, dat nadat ze een foto ervan op Instagram had geplaatst, de Amsterdamse horecamagnaat Casper Reinders vrijwel meteen aan de telefoon hing. Of zij er een voor zijn nieuwe eetcafé wilde knopen. Niet lang erna gevolgd door Monique des Bouvrie en Piet Boon, die in hun interieurontwerpen ook graag een ‘Milla Novo’ wilden hangen. En toen in 2017 de vraag kwam of ze haar kleden op de designbeurs in Milaan wilde presenteren, bedacht ze zich geen moment.
Ook tof: deze DIY plantenhanger van restjes leer. Het leuke aan deze diy is dat hij is gemaakt van allerlei bij elkaar gesprokkelde spullen in huis.
Het koord heeft een eigen wil. Soms is het ik tegen het touw
Monumentale werkplek
Monumentaal is ook de plek waar Milla woont en werkt: het voormalige St. Luciaklooster in Bennebroek, vlak onder Haarlem. Ondanks de grootte wordt het gebouw aan het oog onttrokken door een rijtje nieuwbouwhuizen, slechts een verweerd blauw bordje wijst naar de groene oprijlaan met elektrische hekken en een oud wachtershuisje. Even verderop valt onze mond open als we het imposante klooster zelf zien: wauw! Tegenwoordig biedt het neogotische gebouw uit 1896 geen onderdak meer aan Franciscanessen, maar aan verdraaid fijne appartementen – zoals de atelierloft van Milla en haar Noord-Ierse man Nigel. Ze staat zelf bij de voordeur te wachten, een lift brengt ons naar de loft op de tweede verdieping. Vanuit een donkere hal stappen we een superlichte, vrijwel geheel witte ruimte binnen. Het ruikt er heerlijk naar wierook, uit verborgen speakers klinkt zachte latin muziek, zonlicht valt overvloedig op het podium onder de ramen, waar een zithoek is gemaakt.
In één kleed gaat wel een kilometer touw
Weg van de Ibizastijl
Haar huidige succes is Milla niet komen aanwaaien, integendeel. Het is het resultaat van een intensieve zoektocht naar zichzelf. ‘Door mijn werk als stewardess, een beroep waarbij je zo’n beetje voor iedereen zorgt behalve jezelf, heb ik in 2015 een zware burn-out opgelopen. Echt een lelijke. Ik had nergens meer energie voor. Behalve knopen, dat mijn zusjes en ik vroeger al deden. Haken, breien, weven: mijn moeder heeft ons alles geleerd. Als kind was ik steevast de minst creatieve thuis, tot mijn moeder me leerde knopen. Ik begon klein, met armbandjes. De eerste dag bakte ik er niks van, maar de tweede dag had ik ineens de slag te pakken. Mijn moeder wist niet wat ze zag: wat gebeurt hier? De derde dag knalde ik het ene na het andere armbandje eruit. Iedereen was in shock.’
3x typisch Milla
- Milla werkt met dik touw, in strakke vormen. Stevig koord in zwart, zilver of goud geeft haar handgeknoopte wandkleden een grafische, eigentijdse uitstraling – tactiel ook. Er was al niks stoffigs meer aan haar knooptechniek, maar toen ze het naturelle touw verruilde voor garens in andere kleuren, was het hek voorgoed van de dam.
- Kenmerkend aan haar ontwerpen zijn de motieven, geïnspireerd op haar Chileense roots. ‘Mijn oma was een volbloed Mapuche-indiaan. Uit die cultuur ben ik symbolen gaan gebruiken. De symbolen fascineren me, elk heeft een andere betekenis.
- Milla is een doorzetter. Het knopen is best zwaar. In het begin moet er per knoop wel twintig meter touw doorheen. Het heeft een eigen wil; soms is het ik tegen het touw. De blaren staan dan op mijn handen, gelakte nagels zijn er al helemaal niet meer bij. En als je een fout, maakt moet je alles weer uithalen.’ Maar ze doet het met liefde, en veel succes dus.
Bron: vtwonen 13-2019 | fotografie Ernie Enkelaar | tekst Bartjan Bouman
