Sierpeer (Pendula)

Hoe ziet de Sierpeer eruit in bloei?

De sierpeer Pyrus salicifolia 'Pendula' is een geënte cultivar met nog sterker hangende takken die verder aan de soort gelijk is. De hoogte wordt door de entvorm bepaald. Pyrus salicifolia is een mooie, koepelvormige, kleine boom met iets hangende takken. Hij wordt meestal tot 6 m hoog en ca. 4 m breed. Het blad is opvallend zilvergrijs en behaard. De soort komt uit de Kaukasus en Iran. De witte bloemen in april-mei vallen tegen dat grijze blad nauwelijks op. Soms verschijnen daarna kleine groene peertjes.

Wat is het probleem bij de Sierpeer?

Pyrus of peer is een geslacht van bladverliezende bomen die allemaal in het voorjaar bloeien. Dat de peer tot de familie van de roosachtigen behoort, is goed te zien aan de bloemen. Deze zijn wit en verschijnen in april. De geur is niet aantrekkelijk. Daarom worden de bloemen weinig bezocht door insecten, wat niet helpt met de bestuiving. De meeste peren kunnen zichzelf onvoldoende bestuiven en zijn daarom op hulp van andere rassen aangewezen. Ze worden vooral gekweekt om de vorm, hun bloemen en de eetbare vruchten. Oorspronkelijk kwam de peer niet, zoals de wilde appel, in onze streken voor. De boom is duidelijk gevoeliger dan de appel en vooral gevoelig voor het gevreesde perenvuur of bacterievuur.

Waar groeit de Pyrus salicifolia 'Pendula' het beste?

Peren groeien het liefst in de volle zon en staan graag in goed doorlatende grond die voldoende voeding moet bevatten. De grond mag niet te nat of te koud zijn. De grijsbladige sierpeer kan veel droogte verdragen.

Op de hoogte blijven van het laatste tuinnieuws kan! Hou hiervoor de tuinblog in de gaten.

Kenmerken: