Rode zonnehoed (Magnus)

De rode zonnehoed Echinacea purpurea 'Magnus' is vrijwel gelijk aan de soort, maar heeft extra grote bloemen. Echinacea purpurea 'Magnus' komt uit het oosten van Noord-Amerika. Hij is al in 1692 naar Europa gebracht.

Wat voor bloemen krijgt de Rode zonnehoed?

Inmiddels komt hij bij ons in veel tuinen voor. Niet vanwege de geneeskrachtige werking maar het uiterlijk. De rode zonnehoed krijgt in de zomer namelijk erg 'bloemige' bloemen. Ze vallen op door hun grootte en kleuren. De combinatie van een oranjebruin hart met een bijzondere gloed omringd door contrasterende roze bloemblaadjes. Ook als de bloem is uitgebloeid en de roze blaadjes verkleurd omlaag hangen, heeft deze 'parachute' nog sierwaarde. Door de bijzondere kleuren combineert hij niet goed met alle planten. Zachtgekleurde soorten Lavatera en Sidalcea staan er in elk geval wel erg mooi bij. Een extra attractie tijdens de bloei is het komen en gaan van talloze hommels en vlinders.

Wat is de medicinale kracht van de Rode zonnehoed?

Echinacea is afkomstig uit Noord-Amerika en is bekend als grondstof van het homeopathische geneesmiddel Echinaforce. Volgens de overlevering heeft dr. Vogel de receptuur van een indianenhoofdman van de Sioux-indanen gekregen met de boodschap dat dit het meest geneeskrachtige kruid is dat bestaat. In elk geval is dit het meest bekende geneesmiddel van de firma Vogel.

Wat voor standplaats is geschikt voor Echinacea purpurea 'Magnus'?

In het wild komen de planten voor in vrij droge gebieden. De Echinacea purpurea 'Magnus' is daarom vooral geschikt voor zonnige standplaatsen en een vruchtbare grond die niet te nat is. De zonnehoed is niet sterk. Hij veroudert snel. Als je de plant wenst te behouden, dan moet je hem elke 3-4 jaar opnemen, scheuren en opnieuw uitplanten. Doe dit in het vroege voorjaar. Ook kan hij niet goed tegen concurrerende planten. Geef deze plant daarom elk najaar een laagje compost van 3 tot 4 centimeter, zodat hij niet zo hard met andere soorten hoeft te vechten om de voedingsstoffen.

Kenmerken: