Piet beplant de tuin zoals een schilder een doek vult: hij kijkt, voortdurend. En verandert voortdurend. Hier moet nog iets paarsigs en dat moet ik verplaatsen. Het is geen kwestie van een keer beplanten en dat is het dan. Hij schildert met planten. Liefst stevige, no-nonsense soorten als Monarda en Veronicastrum. Siergrassen zijn ook een handelsmerk: híj heeft ervoor gezorgd dat ze (weer) populair werden als tuinplant. Tot ik zijn tuin bezocht had ik er niet zoveel mee, ik zag een bielzentuin voor me, gevuld met keien en hier en daar zo'n pluk pluis. Wat een vergissing!
Juist nú
Siergras heeft iets met licht en iets met wind. Juist wanneer de zon lager staat en juist in de (bijna) herfst wanneer veel soorten verkleuren en bloeien met meer en minder pluizige aren. Er zijn ontzettend veel soorten: van klein tot reusachtig, van ijl en zacht tot ruw en robuust. De tuin van Oudolf laat zien wat een tuin óók kan zijn. Er kan zóveel meer dan je denkt. In de borders zie je geen groepjes, je ziet één schilderij vol nuances, structuren, 'spetters', felle moppen 'verf' en zachte, haast doorschijne 'kwaststreken'. Als het een beetje waait, wuift de tuin. Wauw…
De tuin van Piet Oudolf in Hummelo (Gld).
