Schommelend kopje
Ooit ontwierpen we voor een schoolopdracht een theekopje voor het Scheepvaartmuseum. Wij (Guido & Max dus) hadden tot die tijd niet eerder samengewerkt, maar het beviel zo goed dat het uiteindelijk de aanleiding was om samen StudentDesign te beginnen. Hoe kwam dat nu? Zeeziek, zoals we uiteindelijk het kopje doopten, kwam voort uit inspiratie die we opdeden uit de getijden eb en vloed – je kent het wel wanneer je handdoek opeens kletsnat is na een dagje strand. Het idee was dus om een schommelend kopje te ontwerpen, dat deinst als de zee. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar zoals wel vaker na dit soort 'dooddoeners' was het ons toch – ja echt – gelukt. Het bolletje staat door middel van verschil in wanddikte scheef als het leeg is en het gaat rechtop staan als je het vult met thee (maar als je liever cola slurpt mag dat ook). Ons doel was om het theedrinken meer tot een ervaring te maken, eentje waarin je bewust met theedrinken bezig bent. Doordat bij elke slok het kopje steeds iets schuiner gaat staan bleek het balanceren van het ontwerp uiteindelijk erg treffend.
Nooit meer boven water
Enfin, we zullen je nu vertellen hoe StudentDesign ontstond, dat vraag je je natuurlijk af. Het kopje was af, afgebakken en wel, en we zetten koers – stuurboord – richting het Scheepvaartmuseum. Ze vonden het een fantastisch ontwerp en wilden het graag in de collectie opnemen. Maar (en als het woordje maar komt…) dan moesten wij zelf de productie verzorgen. Dat bleek voor ons, als tweedejaars studenten met weinig ervaring/kennis/middelen destijds niet haalbaar. En zo zonk Zeeziek ver weg en zou het nooit meer boven water zijn gekomen als we niet hadden besloten om schoolprojecten van studenten in het zonnetje te zetten. StudentDesign dus. Sindsdien delen we dagelijks de meest vette projecten van studenten wereldwijd, om hen een zetje in de rug te geven en designliefhebbers te inspireren. Dankzij vtwonen kunnen we deze ook met jullie delen en nu praten we – eindelijk – verder over keukenspullen. Al hadden we graag over bearnaisesaus gepraat.
Waterdruk
Een van de 'vergeten' schoolprojecten is een waterkan van Julian Preindl uit Berlijn. Julian zag dat een karaf water vaak centraal op de tafel geplaatst wordt, tijdens een diner bijvoorbeeld. Tóch was dit centrale tafelstuk vaak enkel een functioneel object, terwijl het bijschenken van water (in ieder geval door ons) altijd als zeer dankbaar wordt ervaren. Julian kwam op het idee om met zwaartekracht het water omhoog te stuwen. Door druk te geven op de middelste kan, vloeit het water door de geul omhoog en stroomt het door de tuit het glas in – meesterlijk bedacht en prachtig uitgevoerd (handgeblazen zelfs).
Vergeten ritueel
Het derde en laatste ontwerp van vandaag is een design dat mooi aansluit bij de huidige tijdsgeest. Het ontwerp is een toevoeging op die heerlijke met nori omwikkelde rijstsubstanties uit Japan: sushi. De sojasaus schenkkan, die wij ook wel voor olijfolie gebruikt zien worden, is een ontwerp van Joshua Skirtich uit New York. Het bereiden van de sushi kan worden gezien als een ritueel, maar soms wordt dat toch nog weleens vergeten. De grafische elementen van de schenkkan dienen in hun vormgeving dan ook een extra element: het verdiepen van de eetervaring door de ambachtelijkheid te versterken. Als je expres – omdat je de wiebelende balletjes zo leuk vindt – de schenkkan uitdrinkt en zin hebt in een nieuwe ronde sushi, dan kan je de schenkkan eenvoudig weer bijvullen. Laat de maagjes maar knorren!
StudentDesign
Max Hochstenbach en Guido Lok richtten drie jaar geleden het platform StudentDesign op. Daar delen zij de meest inspirerende, innovatieve en duurzame ontwerpen gemaakt door studenten van over de hele wereld: van Japan tot Brazilië en van Amerika tot Denemarken. Op vtwonen.be laten zij de meest bijzondere ontwerpideeën zien. Wil je meer zien? Hier vind je alle vtwonen blogs van StudentDesign of neem een kijkje op hun Instagram of website!
Tekst StudentDesign | Fotografie ontwerp 1,2,3: StudentDesign, Julian Preindl, Joshua Skirtich
