Voormalige school in Enkhuizen

Terug naar school

Twee jaar lang zochten Willem en Katherine naar hun droomhuis: een groot en bijzonder pand met industriële uitstraling. Eerst keken ze in Amsterdam, daarna ook buiten de stad. Willem: "In tegenstelling tot veel mensen vinden wij het gebouw belangrijker dan de locatie. Een waterreservoir in Assendelft, het station van Bloemendaal: we hebben van alles gezien. Op een dag spotte Katherine een advertentie in de krant: er stond een oude school te koop in Enkhuizen. We vonden het eigenlijk iets te ver weg, maar besloten toch een kijkje te nemen. Eens we binnen waren, fluisterden we tegen elkaar: "Dit is het!" Tijdens de bezichtiging kwam de toenmalige eigenaar binnen. Wat bleek: hij en zijn vrouw hadden een prachtig huis op palen in Amsterdam gekocht, hetzelfde waar Katherine en ik eerder al een bod op hadden gedaan. Wat een toeval! Dat maakte ook meteen duidelijk waarom wij voor deze oude school zijn gevallen. De manier waarop het koppel het pand had verbouwd, sprak ons erg aan. We houden van dezelfde industriële stijl."

Hersteld in de oude glorie

Tot begin jaren zeventig deed het gebouw dienst als school, daarna werd het een kantoor. Willem: "Veel ruimtes werden toen opgedeeld in kantoortjes met verlaagde plafonds. De vorige eigenaars hebben het gebouw grotendeels in zijn oude glorie hersteld en een aantal mooie industriële constructies toegevoegd." Zo maakten ze de steeg aan de zijkant van het pand -waar vroeger de fietsenstalling was- dicht met een dak en wanden van glas en staal. Dat is nu de ingang van het huis. Van daaruit stap je de grote hal in, waar vroeger honderden scholieren liepen. "Omdat de hal zo hoog en breed is, is het een extra leefruimte: op het houten bankje lezen we gezellig de krant. De lichtinval is prachtig." In een voormalig klaslokaal met vijf meter hoge plafonds zijn nu de open keuken en de woonkamer. "We hebben bewust gekozen voor losse keukenelementen in roestvrij staal. De industriële uitstraling past goed bij de sfeer van het gebouw."

Bron: vtwonen juni 2015 | Fotografie ernie Enkelaar | Styling Kim van Rossenberg | Tekst Caroline Westdijk