Binnenkijken in een oude boerderij met eindeloos uitzicht

vtwonen 11-2019 | styling Monique van der Pauw | fotografie Ton Bouwer

Leestijd 3 minuten

1 juli 2024, 20:00

Naast de verbouwde boerderij hebben Miranda en Dietrik een moestuin, een chill-caravan, een mancave, zwemvijver én een eindeloos, vrij uitzicht. En met name om dat laatste was het ze te doen.

Lees verder onder de advertentie

De bewoners

Wie: Miranda (56, interieurarchitect, tuinontwerper, eigenaar), Dietrik (55, aannemer), Dies (27), Mees (25), India (23), hond Koosje en kat Gradje.

Online: mavandenberg.nl, @mavandenberg.nl

Wat: boerderij uit 1850 van 400 m², tuin 5500 m²

Waar: Giessen-Oudekerk in de Alblasserwaard, sinds 2007

Woonsmaak: 'We houden niet van opsmuk'

Bijzonder: de doordachte aanpak, slimme oplossingen en het mooie gebruik van eenvoudige materialen

De tafel is zelfgemaakt van materialen uit het huis. De zwarte stoelen zijn van Eames. Lampen van Buitengewoon Brocante. Overig onbekend. vtwonen 11-2019 | styling Monique van der Pauw | fotografie Ton Bouwer — vtwonen 11-2019 | styling Monique van der Pauw | fotografie Ton Bouwer

“Die oude gebinten en balken, dat zijn de juwelen van het huis”

Verrijdbare bedstedes

In zijn honderdvijftigjarige bestaan is de boerderij talloze malen verbouwd, de laatste keer in de jaren tachtig. Het interieur bleek gedateerd en donker, de meeste authentieke elementen zijn verloren gegaan. 'Maar dat vonden we niet erg. We zouden ze er nooit uithalen, maar als ze er niet meer zijn, kun je wel lekker je gang gaan. Het allerbelangrijkste voor ons was: is het huis bouwkundig goed? Is het niet verzakt, zijn de gebinten nog in orde?' Dat blijkt allemaal pico bello, maar er is een ingrijpende verbouwing nodig om de boerderij te transformeren tot het comfortabele familiehuis dat het nu is. Ramen en rietdak zijn vervangen, keuken en badkamer verplaatst, alles is geïsoleerd, vernieuwd, hersteld, opgestrakt en rechtgetrokken. 'Het huis was hokkerig, overal zaten opstapjes en verlagingen. We hebben gebinten opgehoogd, vloeren geëgaliseerd. De ruimtes lopen nu vloeiend in elkaar over, het huis ademt weer.

Lees verder onder de advertentie

De dragende wand moest blijven staan, maar houdt nu de ergste kookrommel uit het zicht. De houten bank is gemaakt van een gebint. Legerkussen zelfgemaakt, zwarte waterafstotende buitenkussens van Smooff.

De tafel en het bankje werden zelfgemaakt van materialen uit het huis. De zwarte stoelen zijn van Eames. Lampen van Buitengewoon Brocante. De kruk was van Dietriks vader. Illustratie Maartje van den Noort. De oude staander loopt door tot aan het dak. De vloer is van beton.

Woonidee

Door de muren op deze wand zwart te verven, krijgt de grote kamer een duidelijke grens en wordt hij optisch kleiner en dus intiemer.

Stoel van Piet Hein Eek, schilderij van Maja Philips, potten van Karwei. Overig onbekend. vtwonen 11-2019 | styling Monique van der Pauw | fotografie Ton Bouwer — vtwonen 11-2019 | styling Monique van der Pauw | fotografie Ton Bouwer

Lees verder onder de advertentie

LEES OOK
De vloer egaliseren als een pro

Knipogen

Verbinden. Miranda noemt dit een belangrijk karakteristiek van haar werk. Verbinding leggen tussen oud en nieuw, vroeger en nu, binnen en buiten. Ze vindt alle kleuren 'fantastisch mooi, maar ik wil binnen niet het gevoel hebben alsof ik door een bloemenweide loop'. Dus koos ze voor een naturel kleurenpalet, niet alleen omdat ze in haar drukke bestaan 'rust, reinheid en ritme' nodig heeft, maar ook omdat de gloed van de opkomende zon daar het mooiste overheen valt. 'Zo kan ik daar intens van genieten zonder de deur uit te gaan.' De verbinding tussen de oude en moderne boerderij legde ze door knipogen, zoals de plaatsing van een 'stalraampje' in de keukenwand, en het behang dat de binnenkant van de keukenkast siert, zoals ooit gebruikelijk was. Maar vooral deed ze dit door te kiezen voor een strakke basis die de authenticiteit van de boerderij maximaal tot zijn recht laat komen. Waar mogelijk werd materiaal hergebruikt; de keukenkast is getimmerd van oude vloerdelen, planken zijn verwerkt in het wastafelmeubel en de eettafel en zijn zitbank zijn gemaakt van gebintdelen.

De woonkamer bevindt zich in de vroegere opkamer. De zetel is van Sur + Plus, tapijt en zwart-wit kussen van Ikea, legerzak en plaid van Stapelgoed, plantenpotten van Karwei. De vilten kussens en kleden maakte Miranda zelf.

Miranda’s thuiswerkplek. De Deense stoel kreeg ze van haar ouders. Lamp Trash me van papierpulp, van Victor Vetterlein voor Per&Tradition. Fairtrade vaas Bamboe van Piet Hein Eek, klokje van Zuiver.

Lees verder onder de advertentie

“De modulekeuken verhuisde steeds mee naar een ander deel van het huis”

De modulekeuken van Boretti is ooit tweedehands gekocht, hij is uitgevoerd met een houten blad. Erboven een keukenrek van Ikea. Afvalemmers van Kwantum. Het raampje in het schoolbordvlak is een verwijzing naar oude stalraampjes. vtwonen 11-2019 | styling Monique van der Pauw | fotografie Ton Bouwer — vtwonen 11-2019 | styling Monique van der Pauw | fotografie Ton Bouwer

Flinke volumes

Miranda's studio fungeert tevens als platform voor het werk van jonge Nederlandse ontwerpers als Renate Vos, Lex Pott en Weltevree. Ook in haar huis duiken deze op, naast gevestigde namen als Piet Hein Eek, al jaren haar favoriet. 'Ik vind het leuk om oude spullen en erfstukken, zoals mijn oma's servies, te combineren met nieuwe ontwerpen, die toch ook vaak geïnspireerd zijn door vormgeving uit het verleden. Dietrik en ik houden niet van opsmuk, maar van eenvoud, functionaliteit, mooie materialen. Van goed gemaakte ontwerpen die de tijdloosheid aanraken. Daar investeren we ook in. Liever leeg dan lelijk!, roepen we altijd.' Hun huis inrichten was overigens zo simpel nog niet, vertelt Miranda. 'Dit zijn ruimtes met flinke volumes. Dan moet je gaan werken met meerdere grote meubels, grote tapijten. Of meubels clusteren, tot een eiland.' Inmiddels is de boel alweer omgegooid,' lacht ze, 'we blijven altijd bezig. Andere mensen gaan winkelen, wij stropen de mouwen op en gaan rommelen.'