Binnenkijken in een kleurrijk interieur vol blikvangers: 'Dat beige voor rust moet zorgen, vind ik onzin'

Alles kids

Life changing, noemt Anne Marie hun verhuizing van karakteristiek jaren 30 naar een gloednieuwe tweekapper. 'We hadden een kei mooi oud huis met glas in lood, en-suitedeuren en de hele rambam. Toen kregen we twee jongens.' Hoewel Anne Marie inzag dat het huis allesbehalve hufterproof was, wilde ze niet weg. Eén ding begon haar stierlijk te vervelen: 'Met de ligging aan een drukke weg moesten we de kinderen uitlaten in een speeltuin.' Toen de boysmom dat zat raakte, volgde er toch een rit door een nieuwbouwwijk. 'Daar speelden kinderen op straat en reden auto's stapvoets. Ik dacht: dat wil je voor je kind.' Een project met statige witstenen huizen gebaseerd op de jaren 30 liet Anne Maries aversie tegen nieuwbouw iets bekoelen. 'Ik heb veel gehuild, want ik wilde niet weg uit mijn droomhuis, maar achteraf was het de beste keuze ooit.'

“We moesten de kinderen uitlaten in een speeltuin”

Van monochroom naar kleurenjungle

Dat er in de aanloop naar een nieuwbouwhuis eindeloos veel keuzes gemaakt moeten worden, vond Anne Marie verschrikkelijk. Denk: de plek van de inbouwspots, een extra binnenmuur, wel of geen voorraadkast en allerlei wand- en vloerafwerkingen. 'Gelukkig heeft Matthijs zich daarin vastgebeten.' Toch waren die door te hakken knopen niet de enige uitdagingen. 'Het huis werd casco opgeleverd en was leeg, koud en oogde gigantisch. In ons vorige huis zorgden alleen de karakteristieke elementen al voor sfeer en gezelligheid.' Daar waren de monochrome kleuren en mosgroene accenten die Anne Marie koos dan ook 'genoeg'. In hun nieuwe stulpje besloot ze dat kleur voor warmte en gezelligheid moest zorgen. 'En als je daar eenmaal aan begint, ga je steeds verder.'

Van monochroom naar kleurenjungle

Dat er in de aanloop naar een nieuwbouwhuis eindeloos veel keuzes gemaakt moeten worden, vond Anne Marie verschrikkelijk. Denk: de plek van de inbouwspots, een extra binnenmuur, wel of geen voorraadkast en allerlei wand- en vloerafwerkingen. 'Gelukkig heeft Matthijs zich daarin vastgebeten.' Toch waren die door te hakken knopen niet de enige uitdagingen. 'Het huis werd casco opgeleverd en was leeg, koud en oogde gigantisch. In ons vorige huis zorgden alleen de karakteristieke elementen al voor sfeer en gezelligheid.' Daar waren de monochrome kleuren en mosgroene accenten die Anne Marie koos dan ook 'genoeg'. In hun nieuwe stulpje besloot ze dat kleur voor warmte en gezelligheid moest zorgen. 'En als je daar eenmaal aan begint, ga je steeds verder.'

Als je eenmaal met kleur begint, ga je steeds verder

Vrij met verf

Het kleuravontuur begon met donkerpaars op de muur, waar Matthijs toen nog zijn vraagtekens bij had. 'Wacht maar tot je het ziet, zei ik. En als ik iets vet vind, gelooft hij dat het mooi wordt en laat hij me mijn gang gaan.' De kleuren die daarop volgden, zorgen er met elkaar voor dat de ruimtes knusser, maar ook donkerder ogen. 'Zeker in vergelijking met de witte wanden van buren. Ik geef toe dat het daar groter oogt, maar met genoeg ramen vind ik het niet storend. Juist heel gezellig en warm.' Van knallende accessoires en een roze kunstwerk tot de hal die van top tot teen groen kleurt: sinds die eerste paarse wand geeft Anne Marie, bewapend met een flinke verfvoorraad, alles in huis meer kleur. Waar ze in haar vorige huis een vaas met bloemen nog te kleurrijk vond, went kleur zo snel, dat ze monochroom nu juist saai vindt. 'De zwarte keuken, zwarte trap of zwarte houten deuren zou ik het liefst allemaal een andere kleur geven.'

Wel kleur, geen circus

Het magische, maar ongrijpbare woord balans, is het antwoord op het kleurrijke geheel dat toch rust uitstraalt. 'Dat alleen wit en beigetinten voor rust in huis kunnen zorgen, vind ik zo'n onzin. Het is heus niet dat we hier overprikkeld op de bank zitten.' Onrust ontstaat volgens Anne Marie door te veel spullen en rommel, niet door kleur. 'Ons huis voelt cosy en sereen, omdat het in balans is.' Balans uitleggen, laat staan creëren, is volgens haar het aller moeilijkst. 'Het is makkelijker om een beige interieur met houtaccenten samen te stellen, dat past altijd. Een kleurrijk interieur is meer nadenken, durven, proberen, terugbrengen en overschilderen. Een ander daarin adviseren, vind ik niet te doen.'

LEES OOK
Binnenkijken in een roze woning in Nijverdal

“We zitten hier heus niet overprikkeld op de bank”

Eyecatchers en spuitbussen

Met de quote in de vorm van een neonlamp als een van de eerste vondsten, is Anne Marie fan van gekke eyecatchers. 'In hotels zag ik vaak dingen waarvan ik dacht: kei vet, maar niet voor thuis.' Daarmee doelt ze op felgekleurd behang, grote schilderijen, marmeren meubels en rijke, velvet stoffen. 'Ineens dacht ik: waarom eigenlijk niet?' En zo geschiedde. De blikvangers die ze niet kan vinden, maakt ze zelf. 'Als ik een mooie vaas in het wit of beige zie, pak ik een spuitbus en geef ik 'm een kleur. Zo hebben alle vazen en kandelaars in huis al verschillende tinten gehad.' Terugkomend op de zoektocht naar balans, is dat een van Anne Maries geheimen. 'Als je een nieuwe kleur tegen de muur kletst, bewaar dan een restje voor een oude vaas of houten stoel. De herhaling zorgt voor eenheid én houdt de kosten laag.'

“Ik kijk vooral naar de vorm, pak een spuitbus en geef het een kleur”