Ook onze kersverse hoofdredacteur Nicolette Fox heeft woonzonden!

1. Woede

‘Het eerste wat in mij opkomt, zijn de spullen die op de trap blijven liggen. Behalve ik is er niemand in huis die denkt: goh, waarom liggen die spullen daar? Zal ik die mee naar boven nemen? Nu lukt het me aardig deze irritatie los te laten, maar eens in de zoveel tijd ontplof ik. En dat vind ik dan vooral stom van mezelf, want ik weet dat deze woede zinloos is. Het heeft nog nooit een gedragsverandering teweeggebracht bij mijn huisgenoten. Een andere ergernis is dat ik niet in staat ben mijn kleren die ik gedragen heb een plek te geven. Domweg omdat ik niet weet wat ik ermee aanmoet. Terug de kast in is gek, maar ja, om de outfit meteen in de wasmand te gooien, is ook wat overdreven. Met als gevolg dat de stoel in de slaapkamer na vijf werkdagen bedolven is onder vijf setjes kleding die ik dan vervolgens toch maar in de wasmand gooi. Mijn grootste ergernis waren trouwens de verborgen gebreken in ons huis: houtje-touwtje-elektra, een bijna kapotte cv, een schoorsteen die lekte en ga zo maar door. Ons spaarpotje ging op aan dingen die je niet zag. Die vurig gewenste uitbouw konden we dus op onze buik schrijven en dat deed pijn. Toen. Want inmiddels leven wij naar volle tevredenheid in ons huis zonder uitbouw.’

2. Jaloers

‘Jaloers ben ik op mensen die hun ideeën zelf kunnen uitvoeren. Aan ideeën ontbreekt het me namelijk niet, maar wel aan twee rechterhanden, tijd en daadkracht. Zo ligt er al jaren een stapel stofjes van de markt te wachten tot ik er kussens van maak. Maar het jaloerst ben ik op mensen met hoekjes in hun huis. Bij ons is het rechttoe rechtaan, heel cliché en overzichtelijk, maar
niet hoe ik ben. Ik houd van verrassingen, van gezellig gecreëerde hoekjes. Doe mij alsjeblieft thuis één zo’n hoekje. Wat zou ik blij zijn, want dan kan de tv daarin verdwijnen.’

3. Hebzucht

‘Waar word ik níet hebberig van, kun je beter vragen. Alles wat uit Marokko komt, wil ik hebben bijvoorbeeld. Veel van wat ik op de Dutch Design Week zie ook. Al stel ik mezelf de limiet van één item per jaar. Van serviesgoed gaan mijn ogen ook glimmen. Hoewel… de drang om mokken en schaaltjes te kopen heb ik, als ik de aardewerken bordjes van de Action die ik onlangs kocht voor twee euro per stuk, niet meereken, aardig in de hand. Althans, dat vind ik. Robert, die beweert dat de garage vol met servies staat, denkt daar anders over. Ik merk wel dat ik steeds meer moeite krijg met hebzucht, met kopen om het kopen. Het kan niet meer; we moeten zuinig zijn op onze aarde. En dus beheers ik me. Ik koop alleen spullen waarvan ik weet dat ik me eraan ga hechten. Als iets al jaren op mijn verlanglijst staat. Zoals de groene lamp Paper van Studio Job voor Moooi. Ik vond hem in een outlet voor eenvijfde van de prijs, dus natúúrlijk kon ik die niet laten staan. Hetzelfde gold voor de bank die Paola Navone ontwierp voor Linteloo. Hoewel ik een wit exemplaar in gedachten had, keek deze auberginekleurige variant mij met vragende ogen aan. Ik kon niet anders dan overstag gaan.’

Meer over Nicolette

BEROEP ‘Ik begon mijn bladenmakerscarrière bij Libelle en groeide door tot adjunct-hoofdredacteur van dit merk. Vanaf oktober mag ik mezelf trots de hoofdredacteur van vtwonen noemen.’ TYPE HUIS ‘Een 2-onder-1-kap uit 1920 in Heemstede. Een heerlijk licht familiehuis met openslaande deuren naar buiten. We vielen als een blok voor de diepe, zonnige tuin.’ WOONT DAAR ‘Man Robert, onze dochter Run Jie (12) en hond Tejo (2). Tejo is een Barbado da Terceira, een in Nederland nogal onbekend Portugees ras. Voor ons is hij een gewone, grijze, zeer relaxte lobbes.’ FAVORIETE PLEK ‘Dat is een gemakkelijke: de tuin. Niets doen vind ik lastig. Voor mij is ontspanning rommelen in de tuin, oude blaadjes plukken, een beetje snoeien of wat onkruid wieden.’

Bron: vtwonen 10-2018 | Fotografie Brenda van Leeuwen