De woonzonden van Danny Post

1. Jaloezie

‘We hebben een leuk huis, maar met slechts honderd vierkante meter lopen we steeds meer tegen ruimtegebrek aan. En dus ben ik jaloers op mensen met meer woonoppervlakte. Ik zou familie en vrienden uit Turkije graag een fatsoenlijke logeerkamer bieden. Een nóg belangrijkere reden om een groter huis te wensen, is dat ik vurig verlang naar een eigen bibliotheek. Ik ben een boekenjunkie en dol op de behaaglijke sfeer van Engelse landhuizen, dus natuurlijk is de bibliotheek voorzien van een knapperend haardvuur, een schouw en een Chesterfield bank. Mensen met een groot budget benijd ik ook. Enerzijds vind ik het een sport om voor weinig iets geweldigs op de kop te tikken, maar ik droom ervan ooit een museumwaardig stuk in huis te hebben. En dan het liefst een art deco meubel uit de Normandië, een oceaanstomer waar iconen als Marlene Dietrich mee naar New York voeren. Ik ben de gelukkige eigenaar van een heuse Normandië asbak en prullenbak, maar wat zou ik graag dertigduizend euro hebben om een fauteuil uit de Grote Salon te kunnen bemachtigen.’

2. Lust

‘De keuken is Evrens domein, hij kan geweldig koken. Ik lust alles wat hij me voorschotelt. Maar bij lust denk ik vooral aan Istanbul. Aan de broeierige sfeer tijdens de eindeloos durende zwoele zomeravonden met vrienden. Bij lust komt ook mijn fascinatie voor harems naar boven. Als ik in Istanbul ben, vind ik het heerlijk om aan het eind van de dag door de harem van het Topkapi paleis te dolen. Dan zijn de meeste toeristen weg en voel je écht het verleden. Lopend door de mysterieuze vertrekken hoor je de stemmen van de duizenden vrouwen die hier eens streden om de aandacht van hun sultan. Ik ruik ze bijna en ken alle verhalen. Dat broeinest van intriges verveelt nooit.’

3. Gulzigheid

‘Als er één iemand gulzig is, ben ik het wel. Het gaat mij om het avontuur van jagen. Om dé schat te vinden tussen al die spullen. Dat onverwachte, dat is het meest verslavend. Elke dinsdag en zaterdag ben ik te vinden op de rommelmarkt in het centrum van Rotterdam. De kans dat ik op een andere dag in de week ook nog ergens loop te struinen, is groot, want dankzij gowiththevlo.nl word ik overal voor uitgenodigd. Evren is een schatje, maar hij mag en wil niet meer mee naar de markt. Hij heeft het geduld er niet voor. En ik wil me vrij kunnen voelen als ik de markt nog een keer van voor naar achter wil lopen in de hoop dat ik nog iets vind wat ik tijdens mijn eerste rondje over het hoofd zag. Als ik met lege handen naar huis ga, is mijn behoefte niet bevredigd. En toch, ik ben in de leer en kan steeds beter onderscheid maken tussen wat echt bijzonder is en wat niet. Dat moet ook wel, want met de luttele honderd vierkante meter aan woonoppervlakte en een overvolle opslag, hebben we geen ruimte meer. Maar ik heb er iets op gevonden: vlooien voor anderen. Mensen weten dat ik oog heb voor mooie dingen en vragen steeds vaker of ik voor hen een kast of lamp wil zoeken. Zo sla ik twee vliegen in één klap.
Én mijn koopdrang wordt bevredigd én het komt ons huis niet meer in.’

Nieuwsgierig naar de andere woonzonden van Danny? In vtwonen 12-2017 vind je er nog vier!

Meer over Danny Post

BEROEP: ‘Ik ben freelance journalist, schatzoeker én ik heb een eigen website, gowiththevlo.nl, waar alles wat met historie, vintage en nostalgie te maken heeft aan bod komt. ’ TYPE HUIS: ‘Een jaren 30 benedenwoning met woonkelder in het centrum van Schiedam. Ik ben de enige in mijn blok bij wie de originele elementen zoals glas in loodramen, schouwen omringd met groene tegeltjes en kamer en suite deuren nog intact zijn. Dat de rest van de straat al dit moois eruit heeft gesloopt, daar kan ik met mijn pet niet bij.’ WOONT: ‘Met mijn man, we zijn een paar jaar geleden getrouwd, Evren Akdemir. Evren komt uit Turkije, hij is voor de liefde – voor mij dus – naar Nederland gekomen. Hij nam poes Zübis mee en ik bracht Zeki in, een witte kater met een blauw en een groen oog. Met zijn vieren vormen we een hecht gezin.’ FAVORIETE PLEK: ‘Met de katten op de bank in de voorkamer. Als de schuifdeuren dicht zijn, voelt het daar als een warm holletje.’