Kijk binnen in een vrijstaande woning uit 1906: 'Ik ben voor een sober landelijke stijl gegaan'

“Arco wist meteen dat dit huis een pareltje was”

Pareltje

'Ik heb mijn hele leven aan de overkant van dit water gewoond', vertelt Wilma terwijl ze naar buiten wijst. 'Daar, in Ridderkerk, droomden Arco en ik al van een huis in de polder. Hier in de Alblasserwaard is het nog zo groen, landelijk en vol rust en ruimte. Dat bleef aan ons trekken. We hielden jarenlang Funda nauwgezet in de gaten of er iets te koop zou komen en in de tussentijd zijn we vijf keer verhuisd in Ridderkerk', lacht ze. 'Ja, Arco heeft gaandeweg heel wat ervaring in het verbouwen en klussen in huis gekregen. Dat was maar goed ook, want deze woning was nogal een project. Het was behoorlijk gedateerd en ik vond het lastig om daar doorheen te kijken tijdens de eerste bezichtiging. Arco wist meteen dat dit een pareltje was. Hij zag in zijn hoofd al hoe het kon worden.'

“Ik ben helemaal gelukkig met al die warme huiselijkheid”

Vooruitziende blik

Nadat ze samen nog een paar keer waren gaan kijken, voelde Wilma ook dat het goed zat en kochten ze de woning. 'In januari 2023 kregen we de sleutel en we dachten er in mei te gaan wonen. Dat bleek een wel heel optimistische planning', zegt ze. 'Gelukkig hadden we geen haast, want ons vorige huis was nog niet verkocht. We hadden alle tijd om alles aan te pakken hier. We wilden het in één keer goed doen en natuurlijk kom je tijdens zo'n verbouwing altijd weer meer tegen dan je vooraf denkt. Een vriend van ons is aannemer en heeft het met zijn team verbouwd. Arco kluste elke woensdag met ze mee. Hij had vooraf getekend hoe het moest worden. Ik vind dat zo knap, want hij heeft echt het inzicht in de mogelijkheden.'

LEES OOK
Binnenkijken in een unieke woning met prachtig uitzicht in het hart van de Ardennen

Knus

Het was Wilma's taak om een moodboard te maken. 'Ik wist dat ons interieur landelijk moest worden, net als de gevel en de omgeving. Zo is het nu dan ook, alles is in harmonie met elkaar', vertelt Wilma. 'Dit huis is ruim, maar onze vorige woning was twee keer zo groot. Uiteindelijk zijn toch bijna al onze meubels meegegaan, maar die komen nu veel beter tot hun recht. Het is hier gewoon veel knusser', vindt ze. 'Het is wel grappig als ik nu terugkijk hoe onze stijl en smaak zijn veranderd in de loop van de tijd. Toen we tweeëntwintig jaar geleden trouwden, hadden Arco en ik veel kersenhouten meubels. Daarna volgde een periode met allemaal spullen met letters erop. En daarna werd het brocante. Ik heb zelfs ooit een webshop met brocante spulletjes gehad, daar ging ik voor op jacht in België en Frankrijk.'

“In dit huis ben ik voor een sober landelijke stijl gegaan met oud hout”

Sober-landelijk

De stijl werd landelijker. 'Eerst was het nog een mix, maar later werd het soberder', zegt Wilma. 'In dit huis ben ik definitief voor een sober landelijke stijl gegaan met oud hout. Dat past hier het beste en ik voel me er fijn bij. Onze kinderen vinden het trouwens niet zo mooi. Het lijkt op een grot, zeggen ze. Ze vinden het maar donker en saai', lacht ze. 'Daarom zijn hun kamers wat kleurrijker geworden.'

LEES OOK
Nieuw hout oud maken: zo geef je hout een verweerde look

“Bijna alles in ons huis heb ik van anderen overgenomen”

Budget

'Een beperkt budget, is geen reden om niet in je favoriete woonstijl te leven', vindt Wilma. 'Ik speur naar leuke dingen op Marktplaats of kijk op Instagram of iemand zijn interieur-spullen te koop aanbiedt. Bijna alles in ons huis heb ik van anderen overgenomen. Als de haard brandt, de kaarsjes aan zijn en er een pan soep op het fornuis staat te pruttelen, ben ik dolgelukkig met al die warme huiselijkheid. Dan kijk ik naar buiten, zie al het mooie groen van de polder en weet: dit is alles waar Arco en ik al die jaren van droomden.'

“Dit is alles waar Arco en ik al die jaren van droomden”

LEES OOK
Binnenkijken in een sobere woning in kerstsfeer: 'Alleen al de geur van natuurlijk groen vind ik onovertroffen'

Bron: vtwonen landelijk binnenkijkspecial 2024 | fotografie Anneke Gambon | tekst Yvonne van Galen