De lampionplant
Hoewel de lampionplant bekend staat als lastig over te houden, heeft hij het aan de akkerrand, in de luwte van onze houtsingel én in de zon kennelijk goed naar zijn zin, want hij komt al jarenlang trouw ieder voorjaar weer op.
Voor de bloemen hoef je hem niet neer te zetten, die zijn klein en onopvallend en zelfs licht giftig. Waar het mij om is te doen zijn de oranje perkamentachtige omhulsels van de eveneens oranje vruchtjes.
Zodra de stelen goed gevuld zijn met lampionnen, oogst ik ze, knip het blad er tussenuit en hang ze ondersteboven te drogen. Niet in de zon, wat dan verliezen ze die knaloranje kleur en verbleken. Ik heb er al veel mee gefröbeld. Een paar takken in een simpele vaas doen het al geweldig. Ook een succesformule: knip de lampionnen los en maak een klein gaatje naast het steeltje en schuif ze vervolgens over de lampjes van een snoer kerstverlichting. Drapeer de slinger in een mooie schaal met wat andere herfstschatten.
Als de lampionnetjes al een beetje aan het verteren zijn, verworden ze tot prachtige fotogenieke objecten waar ik als fotograaf natuurlijk helemaal warm voor loop.
