De bewoners
Wie: Saskia (60) en Jan (60), 7 katten, 7 geiten, 2 honden en een eend
Social: @zwitwart
Wat: vrijstaande boerderij uit de jaren 50 met 1 hectare grond
Waar: Schoonhoven, sinds 2010
Tuinsmaak: 'We hadden geen vastomlijnd plan met de tuin, alles is ontstaan door gewoon te doen'
Bijzonder: In de tuin zijn overal zitjes en terrassen waar je kunt genieten van het weidse uitzicht
Geiten in de wei
'Als ik 's ochtends in de keuken sta en vanuit het raam de koe water zie drinken uit de sloot, de geiten in de wei zie springen, en soms het ijsvogeltje langs zie flitsen, dan denk ik: wat een rijkdom, wie heeft dit nou?' Voor Saskia en haar man Jan is het weidse uitzicht over groene weilanden tot aan het volgende dorp het ultieme geluk. 'Wij houden van de ruimte, de natuur, de stilte, daar hebben we altijd naar terugverlangd.' Vanwege het werk van Jan verhuisde het gezin – toen nog met zoon en dochter – naar de andere kant van het land. Maar Schoonhoven, waar Jan is geboren en Saskia vanaf haar zeventiende woonde, bleef trekken. 'We hebben elkaar hier ook ontmoet. We wilden altijd al graag terug en toen het eindelijk kon, zijn we hier gaan zoeken naar een huis, mét veel ruimte eromheen.'
Leve het toeval
Dat bleek nog niet zo makkelijk, maar zoals dat zo vaak gaat, hielp het toeval hen – na drie jaar zoeken – een handje. 'Op een familiefeest vertelde mijn neefje dat hij vaak speelde in een oude boerderij in de buurt die al jaren leeg stond. Daar kon je gewoon in. Alles was vervallen en verwaarloosd, heel spannend. Laat maar eens zien, zeiden we en we gingen met de hele familie op pad. Ondanks de chaos en viezigheid – alles zat onder de koeienpoep – zag ik meteen: dit is het. Niet zozeer het huis, want dat zag er niet uit met maar een paar piepkleine donkere kamers en een vieze koeienstal, maar die plek: mooier kon gewoon niet. Vanaf dag één was ik verliefd.' Dat het huis zo verwaarloosd was, vonden ze geen enkel probleem. 'We hebben al vaker met dat bijltje gehakt, al was het deze keer niet een klus die we zelf konden doen. De aannemer is uiteindelijk een jaar lang met man en macht bezig geweest om het huis bewoonbaar te maken.'
Honderdduizend brandnetels
En toen moest de tuin nog. 'Ja, de tuin, nou ja tuin… Het was vooral een warboel van woekerende planten, hoge bomen en uit de kluiten gewassen struiken.' Afgezien van wat professionele hulp bij het snoeien van de bomen hebben Saskia en Jan alles zelf aangepakt, wat uiteindelijk een meerjarenplan werd. 'De grootse klus was het opruimen van de honderdduizend brandnetels en vlieren; daar kwam geen einde aan. Weekenden lang hebben we gespit en geruimd. Op het terrein stonden ook nog wat schuurtjes en andere bouwsels te verkommeren. Die hebben we allemaal gesloopt, op de muur van de geitenstal na, dat vonden we wel een mooie herinnering aan de oorspronkelijke bestemming. Nu maakt hij deel uit van de overkapping bij de eettafel. De oude deur geeft nog een beetje dat spannende gevoel van toen – wat zou daarachter zitten?'
‘Ondanks de chaos en viezigheid – alles zat onder de koeienpoep – zag ik meteen: dit is het!’
Met de kont omhoog
Saskia is niet geboren met groene vingers, maar die heeft ze intussen wel. 'Met zo'n tuin word je vanzelf tuinier. De tuin pakt je bij wijze van spreken in, bepaalt je dag. Als we naar buiten gaan, staan we binnen de kortste keren weer met de kont omhoog. Wieden, planten, reorganiseren, maaien, snoeien. Alles zonder vastomlijnd plan, gewoon fijn buiten zijn in de frisse lucht met de vogels om je heen.' En de andere levende have natuurlijk, want op het erf is het een dolle beestenboel met geiten, honden, katten en een eend. 'Die geiten waren er al snel. Onze aannemer had ze en wij mochten er een paar hebben. Inmiddels zijn het er zeven. Het zijn zulke leuke dieren, al zeg ik altijd: van geiten leer je vloeken. Ze breken overal doorheen en binnen de kortste keren staan ze weer bovenop de werkbank in de schuur of aan de bloemperken te knagen. Inmiddels hebben we het hek vervangen door een sloot en daar lijken ze wel ontzag voor te hebben. Ze zijn niet alleen leuk, maar ook nuttig, want samen met de koeien van onze buurman houden ze het gras kort.'
Oude geitenstal
De overkapping van het terras rust op de muur van de oude geitenstal met de oorspronkelijke deur. Het kastje was ooit in gebruik als buffetkast, de bovenkant ging naar de stort, de onderkant heeft Saskia met grijze muurverf geschilderd. Lamp op de grond Kwantum, bank en lampje Jysk, verroeste tekst aan de muur Intratuin. Op de kast fles geverfd met roze muurverf, ronde mand met deksel Kwantum, alle potten kringloop, kussens Loods 5. Het terras van grind lag er al. Het voordeel van grind is dat het goedkoop is en voor een goede afwatering zorgt. Ook krijgt onkruid minder kans.
‘De borders met pluimen en grassen doen het goed in de zomer, maar zijn ook in de winter mooi’
Alles is welkom
Ook voor andere dieren is plek genoeg in de tuin van Saskia. 'Egels, bijen, vogels, spinnen, alles is welkom. Ik wil zo natuurlijk mogelijk tuinieren. Zo laat ik bladeren liggen, ruim webben niet op en zorg altijd voor bloeiende bloemen voor de bijen.' Dat ook de moestuin geplunderd wordt, nog voor de oogst, deert haar niet. 'De kraaien en kauwen zijn ons altijd voor. Nou ja, vooruit maar, zo geniet iedereen van onze tuin.'
Leerproces
Klaar is de tuin nog altijd niet. 'Ik wil heel graag nog een kas en een plek achter glas waar we ook in de winter kunnen zitten. En nog wat meer bloemenborders. Een beetje op de manier van Piet Oudolf in Museum Voorlinden; die vind ik echt fantastisch. Ik heb al een eerste poging gedaan, maar echt een succes is het nog niet. Maar al doende leert men. Soms lukken dingen, soms niet. Sommige planten die spontaan opkomen, vind ik leuk en laat ik gaan, maar dan duiken ze ineens overal op, ook in het gras, en kan ik weer aan de gang om ze weg te halen. Ook de strijd tegen de brandnetels is nog niet gewonnen. Wat wel weer heel goed is gelukt, zijn de borders met pluimen en grassen; die doen het heel goed in de zomer, maar zijn ook in de winter mooi. En ze zijn favoriet bij de katten, die zitten er altijd in. Waar we vooral heel blij mee zijn, is dat we alle grote bomen hebben laten staan; daar twijfelden we eerst een beetje over. Maar terwijl iedereen vorige zomer zat te puffen van de hitte, zaten wij heerlijk koel in de schaduw onder onze bomen. Met dat fantastische uitzicht als bonus. Zo'n plek gun ik iedereen.'
Shop de stijl...
Bron: vtwonen special tuin 07 | styling Marieke de Geus | fotografie Barbara Groen | Tekst Ina Babbé