Weekendhuis met beperkte ruimte

Net over de grens

Het plaatsje Retranchement is bijna alles wat zijn veel grotere Belgische buur Knokke niet is: de oerversie van een dorp, omgeven door weides en akkers, waar iedereen elkaar bij naam en toenaam kent. Hooguit tien kilometer en een Belgisch-Nederlandse grens scheiden dit olijke duo. Marlies spendeerde de vakanties in haar jeugd in het vredige Duinbergen, later betrok ze ’s weekends een appartement in de Lippenslaan, maar dat was het toch niet helemaal. Ze miste de Duinbergse rust, dus ging ze op zoek naar iets anders en beters. Een begripvolle makelaar troonde haar mee naar het verstilde Retranchement en toonde een huisje dat officieel pas een dag later op de markt zou komen. “We reden door dit peperkoekendorpje en ik was meteen verkocht”, zegt Marlies. “Het huis moest compleet gerenoveerd worden, maar we zaten in de tuin, keken om ons heen en ik kon alleen maar denken: dit is perfect.” Wat ze er precies met het huis zou doen, wist ze eigenlijk nog niet. Maar het stond vast dat dit project tot haar visitekaartje kon uitgroeien. Of ze het later als vakantiewoning zou betrekken of weer zou verkopen, dat zou ze nog wel zien.

Drastische maatregelen

Aanvankelijk was de interieurdesigner van plan om enkele authentieke elementen te bewaren, maar al snel bleek het huis in zo’n slechte staat te verkeren, dat er van bewaren weinig sprake kon zijn. “Onder de vloerbedekking ontdekte ik een mooie plankenvloer, maar daaronder vonden we een paar rattenskeletten. Een etage hoger bleek het bedeinde een gat in de muur te verbergen.” Een zeer grondige renovatie drong zich dus op. “Ik wist dat er iets van te maken was, maar de eerste weken werden we met de ene na de andere pijnlijke vaststelling geconfronteerd: het regende binnen, de schimmel tierde welig en sommige muren stortten gewoon in.” Tijd voor drastische maatregelen. Het hele huis werd door plaatselijke aannemers gestript zodat alle gebreken zichtbaar werden. Ondertussen had Marlies de tijd om ontwerpen tot in het kleinste detail uit te werken.

Gastvrij en warm

Meteen vanaf het begin stond vast dat de woning binnen het dorp moest passen en dat er aan het fraaie uitzicht weinig of niet getornd zou worden. “Ik ben op zoek gegaan naar materialen die passen bij dit landelijke huis. De sfeer van weleer in een iets strakker jasje. Of landelijk anno 2014”, zegt Marlies. Bovendien wilde ze er een echt weekendhuis van maken. Een plek waar vrienden en geliefden samenkomen om lekker te eten en van het leven te genieten zonder al te veel gedoe. Een plek om tot rust te komen. Klein genoeg om handig te zijn, groot genoeg om vrienden en familie comfortabel te logeren te leggen. “We nodigen veel vrienden uit en ik vind het fijn dat wie dat wil, kan blijven slapen. Ik wilde een gastvrij huis, verfijnd afgewerkt, compact, helder en warm. Kortom, een plek waar iedereen zich thuis voelt en waar ik me onder meer al kokend kan uitleven, want ik hou ervan om mensen te verwennen met lekkere croissants en de juiste zeepjes zodat ze echt het gevoel hebben even op vakantie te zijn.”

Beperkte ruimte benutten

De beperkte ruimte daagde de vrouw des huizes uit om bijzonder creatief en consequent uit de hoek te komen. Alles heeft zijn plaats en zijn functie, onder andere omdat Marlies met opbergruimte heeft getoverd. In de woonruimte kwam bijvoorbeeld een opvallende zwevende kast met eiken fineer in lintzaagmotief, die fungeert als object en tegelijkertijd een zee van ruimte biedt. Het schrijnwerk op maat werd uitgevoerd door Huybreckx/Nobhill. Hetzelfde verhaal gaat op voor alle kamers waar er telkens miraculeus omgesprongen werd met de beschikbare ruimte. Zo herbergt dit bescheiden huisje maar liefst drie slaapkamers en twee badkamers. Dat is niet alleen praktisch, maar ook een statement. “Ik wil echt bewijzen dat je ook met een klein, bescheiden huisje veel kunt doen. Je hoeft niet per se een eindeloos budget en onbeperkte ruimte te hebben om leuk te wonen. Als je het creatief en slim aanpakt, dan kom je er ook. Zaak is om op voorhand goed te bekijken waarop je wel en niet bespaart.”

Bron: Stijlvol Wonen mei/juni 2014 | Fotografie Stefanie De Neve | Tekst Sophie Allegaert