Hoekwoning in Naarden

Hoekwoning in Naarden

Fleur: “Ons allereerste huis hier hadden we nét helemaal opgeknapt toen we hoorden dat het huis naast ons vrijkwam.” Jaap: “Binnen was alles bruin en groen. Niks herinnerde meer aan de originele bouw uit begin 1900, maar toch zag ik eindeloze mogelijkheden. Terwijl we op de openhuizendag rondliepen, ontmoetten we een koppel dat ook graag in onze straat wilde wonen, maar geen zin had in zo’n megaverbouwing. Binnen een paar dagen was alles rond: zij kochten ons huis en wij dat van de buren.” Fleur: “Omdat we al een fikse verbouwing achter de rug hadden, besloten we het eerste jaar niks te doen. Alleen het tussenmuurtje van de keuken naar het zitgedeelte braken we door. En om wat lucht te creëren, maakten we alles wit met latex.” Jaap: “De belangrijkste reden om niet meteen te verbouwen, was omdat we eerst de sfeer van het huis wilden proeven. We hebben het eerste jaar gebruikt om te voelen wat goed was, welke richting we op wilden. Het tweede jaar zijn de ideeën uitgekristalliseerd, hebben we plannen gemaakt en vergunningen aangevraagd. En pas het dérde jaar begonnen we met realiseren.”

Uit fantasie ontsproten

Fleur: “Twee jaar lang sloopten en bouwden we. Samen met een vriend was Jaap continu bezig. Hij had het complete plaatje in zijn hoofd, ik zag het soms even niet meer. Dan is mijn job als stewardess echt een uitkomst: lekker vliegen en relaxen in een luxueus hotel. Of ik ging met de kinderen een weekje naar Turkije.”
Jaap: “Zo kon ik twintig uur per dag breken, slopen, hakken en bouwen. En zo is in twee jaar tijd een uitbouw én een opbouw gemaakt. Het huis had twee lagen, elke laag was ongeveer zestig vierkante meter, we hebben nu over drie lagen ongeveer 210 vierkante meter. Mijn vader was architect, onze opa’s allebei aannemer en allemaal bouwden zij hun eigen huis. Ons huis is ontsproten aan onze fantasie. We gebruiken materialen die al aanwezig zijn. Of soms kocht ik partijen op die ik opsloeg in de garage. Ik jog elke avond en als ik iets op straat zie liggen dat ik nodig zou kunnen hebben, neem ik het mee.”
Fleur: “Jaap loopt altijd over van de ideeën. Dat zit in hem en werd nog versterkt zijn door zijn periode aan de kunstacademie. Schoonheid is de rode draad in zijn leven. Hij ziet alles tegelijk, en ook nog eens in een vroeg stadium. Dat is zijn kracht. Ik zie de dingen stapsgewijs, eigenlijk pas als ze al aan het ontstaan zijn. Het idee dat alle deuren naar de tuinkant open moeten kunnen, had ik bijvoorbeeld nooit bedacht.”
Jaap: “Dit huis was van origine een dichte, donkere schoenendoos. Net de zijkant, met zoveel tuin, was afgesloten. Ik wilde er niet alleen iets licht en open aan zetten, maar dat ook precies in de stijl van honderd jaar geleden bouwen. Ik wil niet dóór de ramen kijken, maar het huis compleet kunnen openzetten, waardoor het een is met buiten.”

Altijd bezig met verfijnen

Fleur: “Jaap vroeg zich af of het huis door zijn overvloed aan ideeën geen kermis zou worden.” Jaap: “Daarom hebben we eerst monumentenadviseur Karel Loeff en vervolgens Dik Koersen, een bevriend architect van mijn vader, om hulp gevraagd. Dat was een heel leuke samenwerking. Met mijn eigen handen alles zelf bouwen is voor mij noodzakelijk. Als je het niet zelf doet, mis je de grootste kansen. De grote lijnen van een ontwerp komen er dan wel uit, maar de kans op iets unieks zit in elk klein onderdeel. Toen we begonnen met slopen, kwamen aan de zijkant van het huis originele schoorstenen tevoorschijn waarop we de vier kantelen, de goddelijke viereenheid hebben gebouwd. De vloer was ook zoiets. De balken bleken verrot. Terwijl ik met nieuwe vloerbalken bezig was, besloot ik meteen een zes meter lange verwarmingsbak in de vloer te metselen. Twee vliegen in één klap!”

Bron: vtwonen november 2012 | Fotografie Tjitske van Leeuwen | Styling Marianne Luning