‘Do not touch'-bordjes hebben in dit museumachtige huis niks te zoeken: ‘ik ben niet meer bang voor beschadigingen’
Een regenboog aan kunstwerken en sculpturale meubels decoreren het Mechelse herenhuis van Eline en Nikki. Ze maken het interieur tot een vrolijk museum. Maar ‘do not touch’-bordjes hebben hier niks te zoeken, er mag juist geleefd worden.
Paspoort
Wie: Eline (39, godsdienstleerkracht en wetenschappelijk medewerker KU Leuven), Nikki (32, digitale communicatie Vlaamse Stichting Verkeerskunde), Abel (2)
Online: @eline.de.bruyne
Wat: herenhuis uit circa 1900 van 260 m²
Waar: Mechelen (België), sinds 2018
Woonsmaak: ‘Een mix van sculpturale meubels uit verschillende periodes. En véél kleur’
Bijzonder: De kleurcombinaties lijken onmogelijk en toch werkt het bij elkaar
Tussen kunst en kleur
‘Ik ben een verzamelaar’, vat Eline haar interieur samen, waarin ze veel van haar creativiteit kwijt kan. In eerste instantie denk je misschien dat Eline vooral kleuren verzamelt, maar als je een tweede blik werpt, zie je hoe aandachtig alle items gekozen zijn. Niet alleen de kunst, maar ook de meubels. De stoelen bijvoorbeeld zijn zonder uitzondering bijzondere ontwerpen, vaak museumwaardig.
Woonidee
Het maken van een kunstmuur is een kunst op zich. Een paar tips: zorg voor afwisseling in formaat, hang de werken op verschillende hoogtes, herhaal kleuren en leg alles eerst uit op de vloer.
Zeldzame variant
‘Voor mij zijn stoelen een soort kunstobjecten’, bevestigt Eline. ‘Ze hebben bijna allemaal een sculpturale vorm. Het groene keramische tafeltje naast het bed, van kunstenaar Rutger de Regt, is ook een goed voorbeeld van een object dat een kunstwerk en meubel ineen is. Echt een uniek stuk.’ Zelfs de bank, een paarse Togo, is sculpturaal. Met armleuningen is het een zeldzame variant. ‘Voor zulke dingen heb ik best wat over’, zegt Eline. ‘Sparen kan ik niet, ik geef mijn geld liever uit aan mooie spullen. Maar ik zeg ook altijd tegen Nikki: mocht er ooit écht nood aan de man zijn, dan kan ik altijd een paar stukken verkopen. Want dat is het mooie van vintage design en kunst, ze behouden hun waarde.’
‘Het glas in lood werd het uitgangspunt voor het kleurpalet’
Stijlconflict
‘De stijl van het huis zelf past eigenlijk niet helemaal bij ons en onze spullen’, zegt Eline. ‘Afgelopen zomer overwogen we daarom serieus om een woning te kopen die halverwege de vorige eeuw is ontworpen door een Mechelse architect. Het huis had gebogen stalen raampartijen en andere unieke elementen, heel bijzonder. Maar we zouden onszelf ermee in een oncomfortabele financiële positie hebben gebracht. Bovendien zitten we hier super qua ligging, in het centrum van Mechelen, dat is ook veel waard. Wat ons wel meteen beviel aan dit huis waren de grote ruimtes, de mooie houten vloeren en het feit dat het grotendeels al was gerenoveerd, waardoor het energiezuinig is. Dit huis is twee keer zo groot als ons vorige, maar het energieverbruik is lager.’
Handen uit de mouwen
Zelf hebben ze ook het een en ander aangepakt. Zo hebben ze de keuken voorzien van nieuwe fronten, laminaatvloeren vervangen door eikenhouten parket en duurzamer linoleum, en de originele houten visgraatvloer ‘zo ongeveer plankje voor plankje laten herstellen’ uit respect voor het oude materiaal. Ze waren geen fan van de vloertegels in de eetkamer en de zwarte tegeltjes in de badkamer. ‘Maar,’ zegt Eline, ‘de tegels waren nog perfect in orde, dus vonden we het zonde om alles te slopen en vervangen. Nu vinden we dat die zwarte badkamer eigenlijk best een luxe uitstraling heeft en merken we dat de eetkamervloer ontzettend fijn is. Het geeft de ruimte karakter.’ Een absoluut blijvertje was het glas in lood boven de tussendeuren op de benedenverdieping. Dat werd het uitgangspunt voor het kleurpalet: rood en groen komen overal terug.
Belgisch roulette
Als een interieur staat, staat het, toch? Niet in dit huis. Er wordt jaarlijks wel iets veranderd. Eline: ‘Ik vind het heerlijk om te doen en omdat het zo’n ruim huis is, kan het. Zo hebben we net zo lang gerommeld op de eerste verdieping tot er een creatieve ruimte ontstond. Er zit een atelier voor Nikki, waar ze bezig is met grafische vormgeving, illustreren, tekenen, schilderen en houtbewerken. Zelf heb ik hier ook ruimte voor mijn creatieve uitspattingen, waaronder fotografie en grafische vormgeving.’ Om het constant bewegende interieur spannend te houden, worden meubels en kunstwerken niet alleen van ruimte naar ruimte verplaatst, maar soms ook even uit de roulatie gehaald. Dan worden ze tijdelijk op zolder, in een kast of in de kelder verstopt en na een tijd weer tevoorschijn getoverd. Op dat moment voelt iets ouds weer als nieuw. Er ontstaan zo steeds verrassende combinaties van vormen en kleuren.
Een geheel
Hoe Eline en Nikki ervoor zorgen dat het ondanks alles toch een geheel blijft? Eline: ‘Dat kan ik niet uitleggen. Ik voel aan of iets wel of niet past. En ik ben ook niet bang om verkeerde keuzes te maken. Mijn levensmotto, dat ik al lang koester, luidt: ‘Quid faciendum? Fac.’ Oftewel: ‘Wat moet ik doen? Doe het gewoon.’ Voor mij klopt het eindresultaat als ik iets doe zonder te lang na te denken. Er zijn waarschijnlijk mensen die dit huis te druk en bombastisch vinden. Als Nikki alle touwtjes in handen had, zou het interieur er een stuk soberder uitzien. Zij maakt praktische keuzes, terwijl ik daar niet bij stilsta. Als ik iets koop, doe ik dat omdat ik het mooi vind. Al het andere is daaraan ondergeschikt.’ Het enige nadeel aan een huis vullen met spullen waar je dol op bent, is dat het extra vervelend voelt als er iets stukgaat. Gelukkig heeft Eline geleerd om die angst te laten varen. Eline: ‘Zo hebben we een vintage rode tafel waar ik éígenlijk niet aan durfde te eten, omdat ik bang was voor beschadigingen. Daar heb ik me overheen gezet. Nu is de verf afgebladderd op de plek waar Abel zit. Tsja, dat is dan maar zo. Omdat we er samen eten, tekenen en leven is het nu één van mijn favoriete plekken in huis.’ Het gezin is ontzettend gelukkig in dit huis. Misschien dat ze ooit toch nog eens op zoek gaan naar een architectenhuis, maar voorlopig zitten ze hier goed.
Shop de stijl...
Productie de binnenkijkers | Styling Jeske Weel | Fotografie Caroline Coehorst | Tekst Chris Muyres
Dit artikel verscheen ook in vtwonen 02-2023. Bekijk hier de sneak peek of neem een abonnement