Bewoners
Wie: Natasha (55, eigenaar en hoofdredacteur van lifestyle magazine Salt) Angelique (48, marketingmanager wijnkasteel Château La Tulipe de la Garde) en labradoodle Tof (5)
Wat: woonboot van 15 bij 6 meter met een tuin van zo'n 250 m²
Waar: Baarn, bij de rivier de Eem, sinds 2004 op deze plek, maar in een andere woonboot. Sinds 2009 in de huidige woonboot.
Woonsmaak: 'Scandinavisch en avontuurlijk. We reizen veel, dus we hebben veel souvenirs.'
Bijzonder: De vele ramen, het vele hout, de grote open ruimte boven en de industriële accenten.
Knusse woonboot
Hun eerste gezamenlijke huis kochten ze in 2004. Een woonboot van slechts 40 m² met een hokkerige indeling: een kleine gang, woonkamer, keuken en slaapkamer en een badkamer die je beter kon omschrijven als badkast. De helft van hun spullen – allebei kwamen ze uit een groot huis – kon er niet in. En dan was er ook nog van alles mis. Betonrot, lekkage… Gelukkig was het maar tijdelijk, wisten ze. Terwijl ze zo woonden, waren ze tenslotte al druk met zich oriënteren op een heel nieuwe boot. Eén die een stuk groter en ruimtelijker moest worden en de oude boot zou vervangen. Want aan de plek lag het niet, die vonden ze perfect. Aan de rand van Baarn, in een oud haventje aan de rivier de Eem. In 2009 was het zover. Na een driedaagse tocht met een trek- en een duwboot kwam ie aanvaren over het water, helemaal vanaf de arkenbouwer in Heerenveen. Een boot met een totaal vloeroppervlak van maar liefst 180 m². Glas- en waterdicht maar verder casco. Zonder keuken, badkamer en toilet, wel met alle leidingen op de juiste plaats. Precies de boot zoals ze die zich zo vaak op dat bootje van 40 m² hadden voorgesteld.
Passen en meten
'De belangrijkste reden dat we de boot niet bij de arkenbouwer lieten intimmeren, was het financiële plaatje', vertelt Natasja. 'De kosten gingen dan met tienduizenden euro's omhoog. Bovendien: Angelique is vrij praktisch, maar ik wist nog veel dingen niet. Ik ben iemand die eerst moet 'voelen', waarna iets organisch ontstaat. In dat kleine bootje heb ik voortdurend tekeningen gemaakt. Van de boot, van de meubels. Alles op school, en dan uitknippen, passen en meten. Op basis daarvan zou de arkenbouwer, rekening houdend met leidingen en het evenwicht van de boot, de betonnen onderkant storten. Soms gooide ik alles helemaal om. In eerste instantie had ik de keuken aan een korte kant van de boot bedacht. Maar op een ochtend werd ik wakker en zei tegen Angelique: 'Die keuken moet niet daar, maar in het midden van de boot, dat is veel centraler.' En dat is uiteindelijk ook gebeurd.'
“Onze boot is een geluksbrenger”
Van spartaans naar comfortabel
De inrichting is strak, eenvoudig en minimalistisch met veel hergebruikte materialen. De voormalige stellingkasten uit Natasha's kantoor zijn met kleine aanpassingen een nieuw leven ingeblazen. Angelique: 'Maar het is hier ook comfortabel. Er zitten een goed fornuis, een goede vaatwasser en badkamer in. Natasha is wat spartaanser, maar ik vond dat we genoeg hadden geleden in dat oude bootje. Het mocht nu allemaal wel comfortabeler.'
Grote tuin
De boot is zo gebouwd, dat er op één kant een dakterras gemaakt kan worden. Natasha en Angelique hebben die extra ruimte niet nodig; op de wal hebben ze nog een tuin van zo'n 250 m². Ingebouwd tussen schuren en garageboxen, waardoor ze volledig kunnen genieten van hun privacy. Wel bouwden ze een fietsenschuurtje om tot loungeplek. Ze haalden de helft van de wanden eruit en zetten er een bank en een houtkachel neer. Hier zitten ze 's ochtends in de zon en 's avonds bij een vuurtje.
Woonidee
De uiteinden van steigerhouten planken, dus de delen met ijzer, zijn ideaal in de badkamer. Kwestie van gaten boren in de muur en plankjes, keilbouten in de muur bevestigen en de plankjes erop draaien.
Kokopelli
De loungeplek heeft uitzicht op de boot: Kokopelli. Dit is de naam van de mannelijke vruchtbaarheisdgod van verschillende indianenstammen in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Natasha: 'Ik ben in dat gebied geweest om te mountainbiken. Die god stond er bekend als joybringer: als hij kwam, had hij goed nieuws. Een mooi verhaal, vond ik. Vandaar zijn naam op onze boot. Kokopelli is een soort geluksbrenger. Wij zijn hier gelukkig.'
“De inrichting was een reis, na twee jaar viel alles op z'n plek”