Binnenkijken in een tropisch huis in Den Haag

Een wonderlijke geschiedenis

‘Voor een stadshuis uit 1900 is dit pand vrij uniek. We hebben namelijk alles op de benedenverdieping. Boven is maar één kamer, die van Faye, met een eigen keukenblok en badkamer. Achterin dit huis zijn alleen dakramen omdat de tuinen van het woonblok helemaal zijn volgebouwd met bedrijfsruimtes. Daarbovenop is een enorm dakterras aangelegd, dat praktisch helemaal bij ons huis hoort. De geschiedenis van het pand ontdekten we bij toeval toen er tijdens de verbouwing opeens een oud vrouwtje voor het raam stond. Ze vertelde dat ze hier negentig jaar geleden was geboren en haalde herinneringen op aan de stallen die ooit achter de oranjerie lagen. De opvallend brede gang die van de binnentuin naar de voordeur leidt, was een doorgang voor paard en wagen. Verder vertelde ze dat hier een handel in steenkolen en aardappelen was gevestigd en dat er een steen in de muur moest zitten met de bedrijfsnaam erop. Die hebben we inderdaad gevonden. Voordat ze wegging, maakte ik een foto van haar bij de entree en vroeg haar adres, zodat ik een afdruk kon toesturen. Daarop noemde ze de straat in Driebergen waar ik ben geboren! De volgende dag heb ik haar daar opgezocht, ik wilde zeker weten dat ik niet had gedroomd, zo bijzonder vond ik het.’

Kleuren als souvenir

‘Vlak voordat we Kuala Lumpur zouden verlaten, dacht ik: als we een huis gaan kopen in Nederland, wil ik iets van hier meenemen voor het interieur, om de herinnering levend te houden. Omdat ik werk als persoonlijk kleurconsulent op het gebied van mode, ging ik al heel snel denken aan de kleurtinten waar ik me prettig bij voelde in Maleisië. Het azuur van de lucht, het smaragd van de tropische flora en het goudgeel van de zon en het strand. Het hemelsblauw komt onder meer terug op een muur in de oranjerie en de bekleding van een fauteuil die we in Maleisië al hadden, maar die ik kort voor onze terugkeer opnieuw heb laten bekleden. Ook een aantal Aziatisch voetenbankjes heb ik daar nog laten stofferen in de kleuren en dessins die ik in ons toekomstige Nederlandse interieur wilde laten terugkomen. En eenmaal hier ben ik op zoek gegaan naar een gele zetel. Dat moest de zon in huis worden. Ik ben er lang naar op zoek geweest, want niemand had de tint die ik wilde. Maar het is uiteindelijk toch gelukt!’

Bron: binnenkijk special | Fotografie Theo-Bert Pot